Boek recensie: Zwanenzang, Karin Fossum

Een moeder vindt de tekening van een dood meisje in de kamer van haar zoon en kort daarna wordt de zestienjarige Gritt vermoord teruggevonden. Toeval? Of speelt daar iets ander mee? Terwijl hoofdinspecteur Konrad Sejer zich in de zaak vastbijt om de pijn van de nabestaanden iets te kunnen verzachten, wordt hij geconfronteerd met een persoonlijke angst. Dan gebeurt er nog een moord.

Verschillende lijnen

Het duurt even voordat Zwanenzang helderheid en duidelijkheid krijgt. Er draaien verschillende verhaallijnen door elkaar, die zich pas heel langzaam met elkaar verweven. En als dat gebeurt, blijkt dat Fossum een geweldig talent heeft voor het neerzetten van een verhaallijn. De conclusies en plottwists zijn heel verrassend en zullen je echt even versteld doen staan. En waardoor je misschien zelfs nog even terugleest om te kijken of je die aanwijzingen echt zomaar hebt gemist. En ja, dat kan, want het zijn soms de kleinste details die leiden tot een nieuwe wending en een toevallige gebeurtenis die het verhaal even openbreekt.

Zwanenzang

Zwanenzang is niet zomaar een thriller. Je zou het boek ook kunnen zien als een kritische noot op onze huidige samenleving. Het is een beetje een statemant dat de schrijver hier maakt, waarin Fossum beschrijft wat het betekent om jong te zijn. Tegenwoordig houdt dat in dat jongeren zich vergelijken met foto’s van hun rolmodellen op social media en zich daarop aanpassen middels cosmetische operaties. Mensen letten tegenwoordig vooral op alleen de buitenkant en niet op wat er achter ligt. Ze gebruikt die schreeuw om aandacht, en laat zien hoe die soms kan leiden tot fysiek destructief gedrag.

Ga direct naar Zwanenzang op BOL.com.

Recensie over Zwanenzang

Zwanenzang is een spannende thriller, waarin commissaris Sejer in een gruwelijke wereld van moord en doodslag duikt. Zelfs in een heel gewoon leven ligt en dreigt de dood op de achtergrond, zo blijkt. Dat maakt dit boek nog wat duisterder dan je in eerste instantie zou denken. Het is ook een boek vol persoonlijke ontwikkelingen voor onze commissaris, waarbij dit ook zijn laatste avontuur zou kunnen zijn – dat is tenminste wat de schrijfster liet doorschemeren. Die melancholische toon drukt met name in het einde van het boek door, wat het een iets grimmige afsluiter geeft.