Na het verrassende succes van The Invisible Man uit 2020 keken horrorfans reikhalzend uit naar wat regisseur Leigh Whannell nog meer in petto had. Zijn moderne bewerking van een klassiek Universal Monsters-verhaal werd geprezen om zijn spanning, thematiek en sterke visuele stijl. Vijf jaar later probeert Whannell opnieuw zo’n iconisch monster tot leven te wekken: de weerwolf. Helaas laat Wolf Man je met een bittere nasmaak achter. Maar weet deze monsterfilm hetzelfde succes binnen te slepen?
Een mysterieus familiedrama vol spanning
WOLF MAN draait om Blake (gespeeld door Golden Globe-genomineerde Christopher Abbott), een vader uit San Francisco die het ouderlijk huis in Oregon erft na de verdwijning van zijn vader. Hoewel Blake en zijn vrouw Charlotte (Emmy-winnares Julia Garner; Ozark, Inventing Anna) met huwelijksproblemen kampen, besluit het gezin samen met hun dochter Ginger (Matilda Firth; Hullraisers) naar het huis te verhuizen. Wat een rustige nieuwe start had moeten zijn, verandert echter snel in een nachtmerrie.
Angstaanjagende transformaties
Wolf Man wil terugkeren naar de wortels van het bekende verhaal, maar het resultaat voelt flets en ongeïnspireerd. Alles aan deze film is ingetogen – en niet op een goede manier. De belichting is zo donker dat je af en toe moet raden wat er gebeurt, de personages blijven vlak en emotieloos, en zelfs de actiescènes missen impact. Het is een film die constant tussen ‘net goed genoeg’ en ‘dat was niet nodig’ heen en weer schuift. Je vergeet hem haast terwijl je nog aan het kijken bent.
Een veelbelovende start… toch?
Het begin zet nog een toon van mysterie neer. We zien een vader (Sam Jaeger) die zijn zoon Blake waarschuwt voor de gevaren van de natuur. Een ontmoeting in een jachthut zet alles in gang. Daarna springen we jaren vooruit en ontmoeten we de volwassen Blake (Christopher Abbott), een schrijver die terugkeert naar de hut van zijn inmiddels overleden vader. Hij reist samen met zijn zoon Ginger (Matilda Firth) en zijn vrouw Charlotte (Julia Garner), al is hun relatie duidelijk op de klippen gelopen.
Wat volgt is een klassiek weerwolfverhaal: een beet, een transformatie, paniek. Whannell leeft zich visueel uit tijdens de metamorfose – met afbrokkelende tanden en uitvallende nagels krijg je als kijker precies wat je van body horror verwacht. Dat zijn de zeldzame momenten waarop de film even tot leven komt.
Bekijk de trailer van Wolf Man
Waar blijft de spanning?
Wat Wolf Man zo frustrerend maakt, is hoe weinig er uiteindelijk blijft hangen. De donkere sfeer werkt tegen in plaats van mee, actiescènes zijn rommelig gemonteerd en de horror mist focus. Zelfs het grote gevecht tussen Blake en de weerwolf komt nauwelijks van de grond door onduidelijke montage en chaotische cameravoering. Het voelt allemaal alsof het snel-snel gemaakt moest worden, en dat merk je aan alles. Daarmee lijkt Blumhouse zijn pijlen te richten op wat meer instap-horror, voor het brede, misschien zelfs wat jongere, publiek.
Gemiste kansen
De film hint meerdere keren naar interessante thema’s zoals familiebanden en genderrollen, maar doet er verder niets mee. Waar The Invisible Man onder de oppervlakte krachtige lagen had, blijft Wolf Man steken in loze beloftes. De personages – vooral Julia Garner’s Charlotte – zijn onderontwikkeld en krijgen amper iets te doen. Zonde, zeker met zo’n getalenteerde cast.
Ga direct naar Wolf Man op BOL.com.
Recensie over Wolf Man
Wolf Man is een gemiste kans. Whannell had goud in handen met een klassiek monster en zijn eigen regiestijl, maar weet die elementen niet tot een spannend geheel te smeden. De film biedt een paar aardige momenten van visuele horror, maar weet verder nergens te overtuigen. Wie hoopt op een meeslepende herinterpretatie van de weerwolflegende, komt bedrogen uit.
Score: 5
Informatie
Titel: Wolf ManUitgever: Universal
Tijdsduur: 102 minuten
Genre: horror.
Kijkwijzer:
Films koop je online bij:
