Boek recensie: Valentijn Kraai en Meneer Dood, Jenni Spangler

Valentijn Kraai en Meneer Dood is een fantasierijk en grappig kinderboek met een subtiel griezelrandje. Desondanks is het zachtaardig en zet het aan tot nadenken. Het verhaal draait allemaal om het weeskind Valentijn Kraai, die op zijn twaalfde jaar aan het werk wordt gezet. Of beter gezegd: hij wordt leerling bij een ambachtsman. Door een klein foutje staat niet Meneer Dodd, de horlogemaker op de stoep, maar Meneer Dood!

Het oude Londen

Het verhaal van Valentijn Kraai en Meneer Dood speelt zich niet af in het heden. Nee, het neemt je mee naar lang geleden, waar kinderen nog onderdak kregen bij hun leermeester om een vak te leren waarin ze zichzelf hun leven lang kunnen ontwikkelen. De toekomst van Valentijn ziet er iets minder rooskleurig uit, wanneer hij leerling wordt van de Magere Hein zelf… Maar dat valt zeker mee.

Aardige dood

Meneer Dood blijkt helemaal geen boosaardig schepsel te zijn. Hij is wat verlegen, onhandig en eigenlijk heel zachtaardig. Hij gaat heel eerlijk om met het laatste moment van iemands leven. Hij laat Valentine zien hoe hij op iemands laatste momenten op komt dagen om zijn ziel naar het hiernamaals te brengen. Dit is een grote verantwoordelijkheid en moet met respect worden behandeld. oh: en hij heeft geen idee hoe je een mens moet verzorgen.

Nieuwe toekomst

Het duurt even voor Valentijn zijn weg weet te vinden in zijn nieuwe dagelijkse leven. Hij staat er vol goede moed in. Zijn magische zakhorloge laat hem zien wanneer en waar hij heen moet en hij went al snel aan het leven in een mausoleum met zijn hond, Kapitein Beentjes. Zo modderen ze samen verder, tot Valentijn opdracht krijgt om het leven van zijn vriendinnetje op te halen. Dan gaat alles mis. Zeker omdat de baas van Meneer Dood plots op bezoek komt en vanuit haar kant ook roet in het eten lijkt te gooien! Lukt het Valentijn om het leven van zijn vriendin Filomena te redden?