Boek recensie: The Witcher 1: De Laatste Wens, Andrzej Sapkowski

Netflix heeft vorig jaar een geweldige slag geslagen door de boeken van Andrzej Sapkowki te verfilmen over zijn anti-held, Geralt van Rivia. Geralt is een Witcher, een soort mannelijke heks die speciaal getraind (en door magie aangepast) is om het op te nemen tegen de grootste en meest gevaarlijk demonen die onze aarde teisteren. De televisieserie volgt de avonturen van Geralt in de boeken trouwens vrij aardig – ken je de serie, dan ken je ook de boeken. Maar: de boeken bieden wel een extra laagje, omdat ze meer achtergrondinformatie bieden dan de televisieserie je ooit kan geven.

Verhalenbundel

The Witcher – De Laatste Wens is eigenlijk een verhalenbundel, waarbij Geralt vertelt over zijn avonturen als demonenjager. Natuurlijk kom je veel verhalen tegen die je ook in de serie bent tegengekomen, maar het boek gaat wat dieper in op Geralt zelf, zoals blijkt uit de gesprekken tussen Geralt en de priesteressen van Militele, die zijn wonden verzorgen na een felle strijd. De wereld van de Witcher is nog altijd wonderlijk. Aan de ene kant zijn de wezens vrij herkenbaar (zoals vampiers), maar er zitten ook heel wat vreemde monsters bij, ontsproten aan de Slavische mythologie. De schrijfstijl weet de wereld goed te beschrijven, je krijgt al snel een goed beeld van Geralt en alle monsters die hij op zijn pad tegenkomt. Zeker met de Neftlix-serie in je achterhoofd krijg je een uniek beeld van de wereld waarin Geralt leeft.

Persoonlijke ontwikkeling

Net als in de serie is Geralt een man met meerdere lagen. Enerzijds is hij een mens die verwoven is met de demonenwereld. Hij wordt daardoor gezien als monster. Aan de andere kant vecht hij tegen de echte monsters: blijkbaar rest hem nog een stukje menselijkheid. Juist die tweestrijd komt mooi naar voren in het boek, omdat je het niet moet doen met de bedenkelijke blik van de acteur, maar waarbij je ook de gedachtegang van deze zwijgzame man kunt volgen.