Boek recensie: De Spookspeurders en het Spookhuis, Tine Bergen

Nu Halloween weer achter de rug is, weten we weer hoe eng spoken kunnen zijn… en hoe ze soms ook aardig, schattig en behulpzaam zijn. In De Spook Speurders ga je op avontuur met een nieuw Spookverhaal. Lode woont namelijk in een huis waar het spookt, hoewel hij het prima kan vinden met zijn huisspook, de leraar Roger. Hij brengt hem soms van alles bij en maakt hem een beetje wijs in de geestenwereld – hoewel Roger lang niet alles deelt met zijn jonge en levende vriend. De laatste tijd gebeuren er vreemde dingen: sinds het huis naast dat van Lode wordt afgebroken, horen ze regelmatig vreemde geluiden, harde muziek en verdwijnen er voorwerpen. Wie of wat steekt daar achter? Dat is een klus voor de spookspeurders!

Geesten in alle soorten

Nu ben ik als volwassene misschien een beetje in het voordeel ten opzichte van de doelgroep. Met al die horrorfilms en -verhalen in mijn achterhoofd had ik al vrij snel de link gelegd met een klopgeest – en dat vermoeden bleek te kloppen als een bus. In het huis naast dat van Lode woonde ook een geest. Eentje die het jaren prima naar zijn zij had, maar door de sloop van het gebouw ineens zonder woonruimte zat. Daardoor werd hij rebels en boos, waardoor hij behoorlijk wat kattenkwaad ging uithalen. Hoewel dat kattenkwaad wel wat wispelturig is. Soms is het heel onschuldig, maar wanneer hij Lodes voet grijpt en onder water trekt, gaat dat voor een kinderboek misschien wat ver.

Hulp bieden – of niet?

Vanaf dat moment is er een tweestrijd tussen Roger en Lode. Roger wil de nieuwe geest namelijk het liefst links laten liggen. Lode daarentegen voelt dat hij iets kan doen om de nieuwe geest, Zenner, rust te geven in zijn roerige bestaan. Er is iets met hem waar Lode simpelweg niet omheen kan. Samen met Roger gaat hij op zoek naar manieren om de onrustige geest toch weer een plekje te geven. Daarvoor zullen ze eerst moeten uitzoeken wat Zenner wil. Maar hoe praat je met een onrustige, rebelse en kwade geest?