Recensie: De zandzuiger, Victor Kammeijer

De zandzuiger is een vervolg op De Walnotenkraker. Ook dit boek gaat over de jonge Bruno, die zoals je weet iets met de letter B heeft. Aan het einde van de Walnotenkraker neemt Bruno afscheid van zijn twee vrienden, Morten en Henning, op het moment dat zij terug naar Denemarken verhuizen. In De Zandzuiger is het Bruno die bij zijn vriend Morten op bezoek gaat. Samen met zijn oma en zijn irritante zusje Immy. Mortens broer Henning is er niet, want hij is naar Faeröer toe, een kleine eilandengroep.

Walvissen

De zandzuiger draait eigenlijk over een groot ongeluk. Er is bij Mortens vissershuis namelijk een walvis aangespoeld op het strand. Daar ontmoette Bruno Scot. Scot een Schotse jongen, en ook bevriend geraakt met Bruno. Samen zijn ze mensen gaan halen om de walvis nat te houden en later zijn ze zelfs de zandzuiger gaan halen om de walvis zo weer terug in zee te krijgen. Met de zandzuiger proberen ze namelijk het zand onder de walvis weg te halen.

Vertellen

Ook in de Zandzuiger zitten een paar leuke taalgrapjes. Zo noemt Morten de walvis steevast Walfisken, en gebruikt hij het woord nej in plaats van nee. Leuke manier van schrijven ook weer, met een spannend verhaal in de basis. En natuurlijk heel veel zijsporen. Oma is een eigenzinnige dame die soms zelfs wat onverantwoordelijk is, Immy zit eigenlijk alleen maar weggedoken in haar telefoon (maar lijkt uiteindelijk toch een heel goede zus te zijn) en Bruno vergrijpt zich aan de worsten… allemaal elementen in het verhaal die de vaart er flink inhouden en het verhaal zelf een stuk grappiger maken. De Zandzuiger is dus zeker niet zo maar een boek. Je moet er echt blij blijven. Moeilijk is dat trouwens niet, het is echt super leuk geschreven. De woordgrapjes en verhaallijnen die een beetje door elkaar lopen maken het een boek voor de gevorderde lezer en de jonge taalvirtuoos.

Boeken koop je bij je plaatselijke boekhandel.
Online bestellen kan onder andere op: