Recensie: Watch Dogs, Ubisoft

De spannende game Watch Dogs heeft heel wat stof doen opwaaien. En dat is ook niet zo raar. Nee, het spel is niet revolutionair in zijn bediening of vormgeving, en nee, het is geen fijn geslepen diamant in de gameschappen. Waarom dan wel? Welnu: het meest bizarre aan het hele spel vind ik wel de steken die gedaan worden naar onze privacy, en het feit dat een beetje handig hacker zonder al te veel moeite je hele leven door zou kunnen spitten. Nou ja, na het hele Heartbleed-gebeuren zal dat niet iedereen meer verbazen, wel? Watch Dogs speelt zich af in Chicago, waar alle technische snufjes in é’n systeem met elkaar verbonden zijn. ctOS. Onze hoofdrolspeler, Aiden Pearce, heeft een rol gehad in de opbouw van deze digitale infrastructuur, maar is om dankzij een complot de laan uitgeschopt en snel verwikkeld geraakt in een web van criminaliteit en ellende. Niet dat Aiden zijn mannetje niet kan staan, want hij is vaardig met zo\n beetje alle wapens, vecht een stevig robbertje mee en rent door de stad of het een lieve lust is. En dus… neemt Aiden wraak. Op de mensen die hem de laan uit hebben geschopt, maar ook de mensen die zijn gezin hebben bedreigd! Dat doet hij door zijn kennis over het hacken te gebruiken. Met zijn telefoon heeft hij toegang tot het ctOS-systeem, en kan hij zo’n beetje alles waar stroom doorheen sijpelt bedienen: camera’s, stoplichten, mobiele telefoons, elektronische sloten… zelfs stoompijpen kan hij laten ontploffen, of afzettingen uit de grond laten komen. Alles met een snelle druk op de knop. De kracht van het spel zit hem dan ook zeker in de eenvoudige en intuïtieve bediening. Het lijkt misschien moeilijk, dat hele hacken, maar met een genie als Aiden Pearce als hoofdpersoon kun je daar moeilijk heel erg lastig over doen, of wel? Het hele verhaal draait om de wraakacties die Aiden samen met zijn companen uitvoert. Daarbij leert hij telkens nieuwe technieken op het gebied van vechten, hacken, schieten, autorijden en meer. De hoofdmissies kun je even opzij zetten om een heleboek sidequests uit te voeren. Aiden is namelijk écht uit op wraak, en iedereen die een ander kwaad heeft gedaan kun je een hak zetten. Ofwel: genadeloos tegen de grond meppen. Of schieten, opblazen, omverrijden… zoiets. De hele stad ligt vol wapens, voertuigen, ontploffingsgevaren… en bij veel van die gevaren heb jij de touwtjes in handen. Dankzij alle elektronica om zich heen is Aiden een echt eenpersoons leger, die vanuit de schaduw de wereld weer recht kan zetten. Met jou achter de controller, wel te verstaan. Het spel lijkt qua speelstijl een beetje op GTA, maar dan aan de goede kant van de wet (min of meer) je wordt beloond voor iedere misdadiger die je uitschakelt, en dat vergt soms heel wat puzzelwerk. De hoofdmissies zijn een mooie aaneenschakeling van opdrachten, met een flinke moeilijkheidsgraad. De sidequests zijn wat saaier, die heb je na een tijdje wel gezien. Ondanks de variatjes en awards die er te verdienen zijn. Ondertussen loop je door de stad en haal je iedereen door het ctOS, om gegevens te ontfrutselen: geheimen, misdaden die begaan kunnen worden, bankgegevens, autogegevens.. allemaal kennis die je op een later tijdstip zou kunnen gebruiken. Het is zeker: Watch Dogs is een mega verslavend spel, dat je tot midden in de nacht zult spelen, met een flinke bak koffie naast je en het liefst verscholen in een vette hoodie, zoals echte stereotype hackers betaamd. En dan maar kijken de volgende dag of jouw smartphone ook alles verteld over iedereen in je omgeving! Watch Dogs, PS3 Unisoft. Leeftijd: vanaf 18 jaar. Prijs: vanaf 50 euro

Games koop je online bij: