Recensie: Watch Dogs 2, Ubisoft

Ken je de game Watch Dogs nog? Natuurlijk ken je die. De game zorgde voor een tikje ophef: mensen die nog niet helemaal paranoïde waren werden het wel na het spelen van deze game. Watch Dogs gaat er namelijk van uit dat er op korte termijn een soort ‘big brother’-principe komt. En nee, dan bedoel ik niet die crappy real-life soap, maar een maatschappij waarbij de overheden alles van je weten en je 24/7 in de gaten houden via alle middelen die ze ter beschikking hebben. Watch Dogs 2 gaat door op dit principe, en gooit er nog een schepje bovenop.

Happy place

Wat wel opvalt wanneer je de twee games naast elkaar speelt (of na elkaar, als je dat liever doet) is dat de tweede game een stukje vrolijker is dan de eerste titel. De kleuren zijn levendiger, helderder, en ook de humor die in het spel doorklinkt is een stuk aangenamer. Je werkt echter nog steeds voor Dedsec, een anonieme organisatie die probeert mensen duidelijk te maken dat het niet normaal is wat de regering over iedereen weet. Oké, het is best handig als je criminelen kunt oppakken voor ze een misdaad hebben begaan, maar weet je wel zeker dat ze die misdaad zouden hebben begaan? Een lastige kwestie, waar je langzaam aan wel over mag nadenken in Watch Dogs 2. Jouw taak is het echter niet om rechter te spelen over al die kwesties, maar juist om af en toe een steek onder water uit te delen.

Open wereld

Waar in Watch Dogs 2 alle gegevens van alle mensen worden opgenomen en vastgelegd, is de wereld voor jou als speler wel helemaal open. Je kruipt in de huid van Marcus Holloway. In tegenstelling tot Aiden Pierce, de hoofdpersoon uit de eerste game, is Marcus niet uit op wraak, maar gerechtigheid. Dat maakt hem meteen een aangenamer persoon om mee aan de slag te gaan. Zo gaat het Marcus niet om het pure geweld, maar eerder om het maken van een statement. Veel opdrachten en side-missions zijn dan ook met een korreltje zout te nemen, je neemt op ludieke manier wraak op bedrijven die misbruik maken van hun macht. Of je duikt er vol in met geweren en knalt er op los. Wat jij wil. Beide manieren kunnen namelijk in deze open wereld, en dat maakt Watch Dogs 2 wel een heel gevarieerd en prettig spel om te spelen.

I feel pretty

Daarnaast is Watch Dogs 2 een ware beleving. De hele wereld is tot in de puntjes uitgewerkt, en dat is toch wel echt gaaf om doorheen te rennen. Soms is dat realisme misschien zelfs wel iets té groot, te uitgewerkt, maar wellicht is dat ook iets dat opvalt omdat het juist zo goed is. We zijn het simpelweg nog niet gewend. Daarbij kun je bovendien kiezen of je met een auto door de straten racet of wandelt, met je telefoon en gadgets in de hand. Die spelen ook in Watch Dogs 2 natuurlijk een belangrijke rol, zij vormen de basiswapens waarmee je de wereld moet bevrijden van het juk van de toekomstige regering.