Recensie: Wacht op mij, Gayle Forman

Wacht op mij is het vervolg op het indrukwekkende en romantische boek Als ik blijf. Het verhaal van Wacht op mij speelt een paar jaar na Mia’s ongeluk. In dit boek blijkt de liefde tussen Mia en Adam toch niet zo sterk te zijn als gedacht. Mooie domper! Adam heeft zich helemaal gestort in zijn muziek. Hij is een singer-songwriter met een enorme productiecapaciteit, en zijn nummers worden stuk voor stuk een succes. Met hun nieuwe cd schiet zijn band, Shooting Star, hoog te hitlijsten in. Maar Adam kan er niet van genieten, hij is te veel bezig met zijn verleden. Als de band weer eens op tournee gaat, besluit Adam thuis te blijven. Hij zit te erg met zichzelf in de knoop. En loopt Adam een beetje doelloos, met zijn ziel onder zijn arm, door New York. Hij sjokt wat rond, tot hij Mia’s naam ineens ziet. Zo ver weg van huis had hij haar niet verwacht, maar hier, op de gevel van concertgebouw Carnegie Hall, staat loeigroot haar naam. Net als bij Als ik blijf hangt Wacht op mij aan elkaar van flashbacks. Je wordt dit keer niet naar Mia’s verleden gesleurd, maar dat van Adam, waar je leest hoe hun relatie zich verder heeft ontwikkeld. De enige brug die Mia en Adam hadden, de muziek, blijkt toch te verschillend qua stijl te zijn. Klassiek en rock laten zich niet zo goed mixen, zo blijkt, en dat heeft zo zijn tol geëist. Wacht op mij is een indrukwekkend boek over een heel gevoelig onderwerp: liefde, relatie, je eigen identiteit, verliefd en nog veel meer. Dit boek leest net zo vlot weg, je hebt direct een band met Adam en Mia. De kracht van Gayle Forman zit hem dan ook juist in het omschrijven van de gebeurtenissen en vooral het beschrijven van de personages. En die steken heel geloofwaardig in elkaar, hoe bizar vreemd sommige gebeurtenissen ook zijn.