Roxanne Tron is de hoofdpersoon van Vlam, en dochter van dictator Dux Tron, van het bedachte land Chimeria. De dictator regeert zijn land zoals het hoort bij dictators: met harde hand. Overtredingen worden met harde hand genadeloos afgestraft, en veel verschillende manieren van uitingen worden flink gecensureerd. Zo ook muziek. En daar zit hem de rode draad van dit boek, want Roxannes vriendje Christian Duse vormt samen met zijn zussen Una en Marina en zijn broer Rafaël een bandje, die met hun muziek regelmatig de grenzen van de censuur opzoeken. Een gevaarlijk bestaan.
En daar zwermt Roxanne dus doorheen. Zij betreft Christian bij haar gezin, waarbij vooral Roxannes moeder haar kans ziet om Christian en zijn familie voor hun karretje te spannen. Maar dat laten deze kinderen niet zo maar gebeuren, en het tegendeel gebeurt zelfs: Roxanne wordt juist naar de foute kant gesleurd, en vormt daarmee juist regelmatig een smet op het onkreukbare leventje van dictator Dux Tron.
De schrijfstijl van het omvangrijke boek Vlam is bijzonder. Het is heel anders dan de gangbare Young Adultboeken, waarbij de schrijfstijl van Floortje juist meer de diepte in gaat dan we gewend zijn. Is dat erg of vervelend? Welnee! Het is juist goed dat er wat variatie komt in de manier van schrijven. Het zal ongetwijfeld een nieuwe groep lezers aanspreken, die zich niet kan vinden in de fragmentarische en filmische schrijfstijl waarin veel boeken geschreven zijn.
De wereld van Chimeria, die in Vlam wordt geschetst, is een unieke wereld. Als je een beetje kennis hebt van de werelddictaturen zul je wel wat elementjes herkennen van bizarre regeltjes en levenswijzen zoals die worden opgelegd door dictators die het hoog in de bol hebben gekregen. Grappig om te lezen eigenlijk wel, en bizar ook hoe Floortje het voor elkaar heeft gekregen om nergens echt de vinger op te laten leggen als het aankomt op de locatie van Chimeria. Het blijft gissen, en daardoor blijft het ook interessant. Ze vertelt genoeg om je te laten fantaseren, en niet te veel om het glashard voor je te zien. Als je het boek na een jaartje weer oppakt kan je beeld best anders zijn. De kracht van lezen!