Film recensie: The Shallows

The Shallows hoort eigenlijk helemaal niet in deze maand thuis. Toegegeven – in de bioscoop draaite hij in de zomer, en dat is ook een veel betere tijd. Je zou jaloers worden op die blauwe zee, de stralende zon en het witte zand van The Shallows. En nee, niet op alles word ik jaloers. Zo is de surf-babe Nancy niet echt in een positie om jaloers op te zijn.

Rotsvast

Nancy houdt van surfen. Ze gaat met haar vriendin op vakantie, maar komt er op een dag alleen voor te staan. Dankzij de kennis en behulpzaamheid van een local komt ze terecht op een idyllisch en tamelijk verlaten strand. Zo’n geheim plekje dat alleen de lokale bevolking kent, met perfecte golven, een wit strand en een geweldige omgeving. Je kent het wel. Puntje bij paaltje blijft Nancy alleen achter in het water, als de jongens die ook aan het surfen waren naar huis vertrekken. Ze ziet iets in het water en peddelt er naar toe. Het blijkt een overleden walvis te zijn. En weet je? Die trekken meer aan dan je lief is! Een grote haai, bijvoorbeeld, die knap pissig is. De haai gaat in de aanval over, en neemt een flinke hap uit Nancy’s been. Met veel pijn en nog meer moeite weet ze zichzelf naar een kleine rots te bewegen, waar ze vooralsnog veilig is. 

Eb en vloed

Maar ja: echt veilig ben je natuurlijk niet op zo’n verlaten strand waar bijna geen mens komt. Zeker niet als je een stuk van het strand verwijderd bent, waar niemand je echt kan horen. In de felle en brandende zon maakt Nancy dan ook een paar pijnlijke uren mee, waarbij ze een strijd moet leveren op leven en dood, met een haai als vijand. En die voelt zich als een vis in het water! Gelukkig is Nancy niet van gister en weet ze het beste van de situatie te maken. Maar is dat wel genoeg om te ontsnappen aan die bloeddorstige haai? Ofwel: zal het haar lukken om het vasteland weer te bereiken?

Spannende momenten

Opvallend aan The Shallows zijn de vele spannende momenten die de film rijk is. Het zijn een subtiele schrik-momenten die je af en toe op scherp zetten, maar vooral de machteloze situaties waarin Nancy verkeert die je echt aan het beeld laten kleven. Natuurlijk is het verhaal flinterdun en klopt het hele haai-valt-mens-aan voor geen meter, maar dat is helemaal niet zo interessant in deze film. Je moet hem juist zien als Jaws 2017, die met flink wat bizarre wendingen zorgt voor een nieuwe impuls in het horror-haaienfilmgenre.