Recensie: Small things like these

Small Things Like These is een intens verhaal, waarin Cilian Murphy niet alleen als hoofdrolspeler schittert, maar ook als producent zijn stempel drukt. De film is gebaseerd op de roman van Claire Keegan en werpt een schrijnend licht op een duister hoofdstuk uit de Ierse geschiedenis: de beruchte Magdalene Laundries. Deze door de kerk gerunde tehuizen waren werkplaatsen voor ongehuwde moeders, waar hun baby’s hen werden ontnomen en verkocht aan pleegouders. Een collectief trauma, zoals Murphy het zelf omschrijft.

Ga direct naar Small Things Like These op BOL.com.

Een ingetogen, maar indringende vertelling

Small Things Like These is een sobere, maar krachtige film. De film kiest voor een subtiele aanpak. Als je het achterliggende verhaal niet kent, zullen alle kwartjes pas aan het einde van de film op hun plek vallen. Murphy speelt Bill, een kolenboer in County Wexford in de vroege jaren 80. Hij is een zachtaardige, hardwerkende man met een stabiel bedrijf, maar zoals bij veel ondernemers drukken geldzorgen en verantwoordelijkheden over zijn vijf dochters altijd op zijn schouders. Gelukkig kan hij rekenen op zijn vrouw Eileen (Eileen Walsh) de steun van de kerk, die meebetalen aan het onderwijs van zijn dochters.

Een confrontatie met het verleden

Tijdens de kerstdagen lijkt Bill te worstelen met een naderende midlifecrisis. Hij is onrustig en nachtenlang wakker. Dan staart hij door het raam naar buiten, hangt hij in de kroeg of struint hij over de straten. De reden daarvoor blijft een beetje onbekend, maar dankzij flashbacks weet je dat er iets uit zijn verleden is dat zijn sporen heeft nagelaten. Wanneer hij op een koude winterdag een arme jongen tegenkomt die hout sprokkelt – zogenaamd voor zijn hond, maar in werkelijkheid voor brandstof – herkent hij iets van zichzelf in hem. De herinnering aan zijn eigen armoedige jeugd dringt zich op: het krijgen van een simpele kruik als kerstcadeau in plaats van een felbegeerde puzzel.

Conflict met de kerk

De film bereikt een emotioneel hoogtepunt wanneer Bill een lading kolen aflevert bij de plaatselijke wasserij van de kerk. Dit mysterieuze gebouw, waar niemand echt over spreekt, onthult zijn gruwelijke geheimen als hij door de open deur naar binnen loopt… en die ongevraagde toegang wordt niet gewaardeerd. Binnen treft hij angstige jonge vrouwen, opgehokt als werkpaarden. Zonder een woord te zeggen zie je dat hij beseft dat zijn eigen moeder hetzelfde lot had kunnen ondergaan als zij niet onder de hoede was genomen door een rijke vrouw. De ijskoude en meedogenloze non, subliem gespeeld door Emily Watson, beseft dat Bill nu een geheim kent dat haar positie kan ondermijnen. Ze maakt hem duidelijk dat de toekomst van zijn dochters in haar handen ligt – een dreigement dat even subtiel als verstikkend is.

Dickensiaans realisme met een duistere ondertoon

Het verhaal neemt je een sprong mee terug in de tijd, het speelt zich een paar decennia geleden af, maar de hele sfeer lijkt je veel verder mee te nemen, naar de tijd van Charles Dickens (het is waarschijnlijk ook niet toevallig dat er regelmatig verwijzingen naar plaatsvinden). Dickens’ centrale thema’s van armoede, sociale onrechtvaardigheid en de impact van het verleden op het heden zijn de drijfveren van dit verhaal. Het einde is zowel beklemmend als tegenstrijdig: gebeurt wat we zien echt, of is het slechts een innerlijke wensdroom?

Ga direct naar Small things like these op BOL.com.

---

---

Films koop je online bij: