Recensie: Sirenen, Joseph Knox

In Sirenen wordt in diskrediet gebrachten politie-agent Aiden Waits in een onmogelijke positie gewerkt. Hij moet infiltreren in een drugsnetwerk, om zo de druk een beetje op te voeren en de organisatie uit elkaar te laten vallen. Daar komt echter flink wat verandering in wanneer hij een tweede missie krijgt: de dochter van een bekende politicus is namelijk ook in handen gevallen van het netwerk, en wordt mogelijkerwijze misbruikt door de leider van de bende, Zain Carver. Hoewel Aiden in eerste instantie van een afstandje moet kijken en observeren en via de achterdeur wat roddels de wereld in moet helpen, komt hij snel dichtbij. Heel dichtbij.

Problemen zoeken

Aiden heeft namelijk een voorliefde voor het opzoeken van problemen. Hij spreekt Isabelle, de dochter van de politicus, aan. Ook maakt hij snel kennis met Zain, waarbij de achterdocht van Zain al snel omdraait naar een soort vertrouwensband. Bovendien heeft Aiden een groot hart: hoewel hij flink gebruik maakt van de drugs die de Franchise op straat verkoopt, draagt hij de geldmeisjes (de sirenen) een groot hart toe. Als het ze heet onder de voeten wordt, wil Aiden maar wat graag de problemen tot op de bodem toe uitzoeken.

Rauwe wereld

Wat meteen op valt in Sirenen, is dat het hele boek zich afspeelt in een rauwe, brute wereld. Geweldig, drugs en roddels worden niet geschuwd. Aan de andere kant is het ook weer een boek dat niet zo zwart-wit denkt als je zou denken. Zain lijkt een zware jongen, maar is tegelijkertijd ook weer heel beschermend naar zijn personeel en zijn klanten. Een harde zakenman, die spullen verkoopt die natuurlijk niet goed zijn voor mensen, maar tegelijkertijd is Zain ook een gewiekste handelaar die een perfecte handel heeft opgezet. Aan de andere kant heerst er onder de ordehandhavers ook de nodige onrust: genoeg corruptie en smeergeldpraktijken die het rechtvaardige wereldje niet bepaald goed doen.