Recensie: Rio, 20th century fox

Van de makers van Ice Age komt nu Rio, de nieuwe animatiefilm over papegaai Blu in het zonovergoten Rio de Janeiro. Blu is een tamme Macaw papegaai die nog nooit geleerd heeft om te vliegen. Hij woont samen met zijn baasje, Linda, in het koude Minnesota, waar hij geniet van zijn comfortabele leventje. Hij is tenslotte de laatste van zijn soort, althans… dat denkt hij. In het exotische Rio woont Jewel, zijn vrouwelijke tegenpool. Samen met Linda besluit hij zijn vleugels te spreiden en af te reizen naar de andere kant van de wereld om haar te ontmoeten. Met Jewel en zijn nieuwe bijdehante stadsvriendjes beleeft hij het grootste avontuur van zijn leven.

Rio is echt zo’n film die je niet mag missen, ongeacht of je nu een dierenliefhebber bent of niet, of je nu van animatiefilms houdt of niet, of je nu liever kleurenfilms kijkt of zwartwit… En vergeet ook niet hem te bewonderen op blu-ray, want dan komt de ware pracht van deze film pas echt naar voren, en ervaar je het ware carnavaleske Samba-gedruis ten top. Rio combineert de ware kracht van de moderne animatietechnieken ten top, en loopt perfect op het randje van de technische beperkingen en krachten van deze technieken. Hiermee zetten ze een prachtig spektakel neer, waar je niet een foutje in kunt ontdekken. De dieren zien er allen mooi en realistisch vormgegeven uit, ondanks uiteraard de subtiele karikaturen die ervan gemaakt zijn. Alle veren, haren, snavels en poten zijn zo schitterend vormgegeven, dat een normale vogel ineens maar dof en saai lijkt. Dat komt natuurlijk ook door de zonnige omgeving waarin de film zich afspeelt: Rio de Janeiro, in de tijd van carnaval. De verlegen vogel Bleu wordt in deze film volledig uit zijn element gehaald en bij een assertieve dame gezet van zijn eigen soort. Dat schept een band, maar meer een afstand tussen die twee. Door het noodlot zijn ze echter met elkaar verbonden, evenals de verzorgster van Blue en een man van de plaatselijke vogelbescherming. In zo’n setting spreekt het voor zich dat de fiml één groot spetterend spektakel is van muziek, swing, zon, vogels, veren, actie, humor, en… romantiek! Jammer in de Nederlands gesproken versie is wel dat er een aantal liedjes in het Braziliaans en Engels gezongen zijn. Hierdoor missen kinderen de essentie van deze nummers, die wel degelijk bewust gekozen zijn om een bepaald moment te ondersteunen. Volwassenen kunnen dan uiteraard leunen op de ondertiteling, die dan automatisch actief wordt, maar het doel van nasynchroniseren in het Nederlands is toch om kinderen tegemoet te komen. Jammer aan de ene kant, aan de andere kant draagt het zeker bij aan de sfeer. Het is en blijft echter eenf ilm die je absoluut gezien moet hebben, en die je lang bij zal blijven.