Recensie: Kapitein Brulbaard in een verhaal met een staartje, Fred Blunt

Kapitein Brulbaard en Admiraal Zwijnenpoot zijn aartsvijanden. Ze zeilen over de woeste zeeën, op zoek naar schatten om te vinden en schepen om te veroveren. En dat doen ze allebei zó goed, dat ze stikjaloers zijn op elkaar! Ze gunnen elkaar het licht in de ogen niet eens. Maar dat is niet alles, want beide piraten zijn ook op zoek naar de schat der schatten, de Gekruiste Knekelschat! En laat Piraat Brulbaard die schat nu net in het vizier hebben! Admiraal Zwijnenpoot laat zich echter niet kennen, en zorgt dat één van zijn piraten, verkleed als zeemeermin, aan boord van Kapitein Brulbaards schip komt. Als dat maar goed gaat! Dit is echt een stoer piratenverhaal dat letterlijk en figuurlijk een staartje blijkt te hebben.

Kapitein Brulbaard in een verhaal met een staartje: dat staartje wijst natuurlijk op de staart van de nep-zeemeermin, maar ook op de manier waarop Kapitein Brulbaard zijn schat probeert terug te veroveren. Samen met heel bijzondere vrienden, wel te verstaan. Dit stoere piratenboek is echt om van te smulle voor kleine stoere avonturiers. Het is een stoere schattenjacht, maar ook met flink wat grapjes en een happy end. Je gaat echt houden van die oude Brulbaard, zonder enige twijfel. Want die piratenkapitein mag dan wel flink schreeuwen, hij heeft ook een heel klein hartje.

Dit prentenboek is lekker vlot geschreven. Grappig is het feit dat er niet alleen een verhaal boven en onder de plaatjes geschreven staat, maar ook in tekstballonnen in de illustraties zelf. Het is daarmee een soort mega-stripboek voor voorlezers! De tekeningen zijn vlot getekend met snelle pennenstreken, en ingekleurd met felle kleuren, soms voorzien van wat schaduwvlekken om het wat ruimtelijker te laten ogen. De karakters zelf zijn niet realistisch, maar juist heel vloeiend (geschetst) getekend, met grote spaghetti-armen en vormeloze lichamen. Lekker expressief, een manier van vormgeven die perfect bij Kapitein Brulbaard past!