Van de jungle naar Nederland… Recensie: Junglekoorts, Fiona Rempt

Wat zou er gebeuren als een jongen uit de jungle in Nederland komt en alles voor het eerst moet ontdekken? Dat overkomt Arani, een jongen met Nederlandse ouders die op drie-jarige leeftijd verhuist (samen met zijn ouders, natuurlijk) naar een kleine stam in de jungle van Papoea-Nieuw-Guinea. Arani weet dus niet beter dan dat hij één is met de natuur, niet afhankelijk is van tijd en in ieder geval nooit te maken heeft gehad met verkeer, buiten dat bootje op de rivier, dan. In Junglekoorts kijk je over de schouder van Arani mee tijdens zijn ontdekkingen.

Cultuurshock

De ouders van Arani hebben ooit besloten om hun vakantie in Papoea-Nieuw-Guinea permanent te maken. Samen met hun toen drie-jarige zoontje verhuisden ze permanent naar het tropische regenwoud. Nu Arani’s vader is overleden wil zijn moeder toch wel graag terug naar Nederland. Met alle problemen van dien. Ze komen bij de grootouders van Arani terecht. Arani’s oma is nog wel lief en zorgzaam, zijn opa – een oud leger-officier – is streng en meedogenloos. Hij vernedert Arani telkens en toont weinig begrip voor zijn situatie. Net als meer mensen: ook op de middelbare school, waar Arani naartoe moet, is weinig begrip voor hem vanuit zijn klasgenoten. Daar wordt regelmatig snel overheen gestapt in het verhaal, ik mag hopen dat er in een echte situatie meer begeleiding vanuit de school zelf is in een dergelijke situatie. Smartphones, verkeer, de weg leren kennen, tijdschema’s… het is Arani allemaal onbekend.

Vrienden

Gelukkig zijn er ook een aantal positieve aspecten aan dit eerste jaar. Hij maakt namelijk ook een paar goede vrienden, waar hij op kan bouwen en die hem helpen met het acclimatiseren in Nederland. Ook probeert hij zelf steeds meer in te burgeren, door zijn eigen weg te zoeken in plaats van zich aan te passen aan zijn omgeving. Binnen de geldende normen, uiteraard. Zo ontdekt hij bijvoorbeeld dat fietsen niks voor hem is, maar dat skateboarden hem een stuk beter af gaat.