Recensie: Jack Reacher: Never Go Back

De film Jack Reacher: Never Go Back is gebaseerd op het 18e boek van de Jack Reacher-reeks, dat in het Nederlands vertaald is met “Ga Nooit Terug“. In grote lijnen wordt het verhaal ook netjes gevolgd. Op zich niet al te lastig, aangezien het boek al bijna filmisch spannend geschreven is. In dit boek heeft Jack wat contact met iemand van zijn oude basis. Zijn opvolger, als het ware: majoor Susan Turner. Zij helpt hem met een lastig klusje, en de twee krijgen een bijzondere band. Door de telefoon, want ze hebben elkaar nog nooit ontmoet. Daar moet verandering in komen, zo vind Jack. Maar eenmaal op zijn oude basis aangekomen blijkt Susan opgepakt te zijn als verrader. Ze zit in de gevangenis!

Speurtocht

Dat gaat er bij Jack echter niet in. Hij kent Susan verder niet, maar kan niet accepteren dat ze een verrader blijkt te zijn. Een dus doet Jack het enige wat hij kan doen: hij gaat vol in de aanval! Dat is volgens zijn boekje blijkbaar de beste manier van verdedigen. En gelukkig maar, want de mensen die in het complot zitten gaat letterlijk en figuurlijk over lijken. Het is dus een kwestie van overleven en zoeken naar een vorm van gerechtigheid.

Vaderlijk

Wat verder opvalt in de film Jack Reacher: Never Go Back is dat er een derde persoon in beeld komt: een mogelijke dochter! Zou het zomaar kunnen zijn dat Jack 15 jaar geleden een zwangere vrouw heeft achtergelaten? En dat dit meisje daardoor flink in de problemen zit? Het thema mensen dat Jack en Susan ba misdaden in de schoenen proberen te schuiven binnen Jack namelijk op iedere mogelijke manier kwetsen. En wat kun je daar beter voor gebruiken dan een dochter? Het grappige in deze film is, dat Jack ondanks zijn botte gedrag en reacties, en ondanks het feit dat het meisje misschien zijn dochter helemaal niet is, hij toch vaderlijke gevoelens begint te ontwikkelen. Een mooie stap voorwaarts!