Recensie: J Edgar, Warner

De FBI is altijd omhuld geweest in een vlaag van mysterie. Geheim agenten, de beste van de besten, werden toegelaten om op allerlei gebieden onderzoek te verrichten. Openlijk als FBI-agent, of undercover in de meest criminele circuits, om informatie te verzamelen die gebruikt kan worden om een halt te roepen aan alle misdrijven die begaan worden. De film J Edgar vertelt de geschiedenis van deze organisatie, met de welbekende J Edgar Hoover aan kop.

J Edgar vertelt in zijn laatste dagen zijn verhaal, dat nauwlettend wordt opgeschreven door journalistiek opgeleide agenten. Want, zo blijkt, alleen hoog opgeleiden worden toegelaten. Mensen die zelf kunnen nadenken, maar ook loyaal genoeg zijn om ieder bevel van J Edgar (gespeeld door Leonardo di Caprio) op te volgen. En zo blijkt: Hoover was gevreesd, geliefd, gehaat én gerespecteerd. Want hoe hij ook aan te macht gekomen is (vooral onder grote druk van zijn moeder, voor wie hij zijn seksuele geaardheid ook niet naar buiten durfde te brengen). De film is ook hoogst controversieel, want J Edgar had slechts een paar pijlers waar hij de FBI op baseerde. De grootste daarvan was een veredelde verzamelwoede en sorteerwoede: vingerafdrukken, sofi-nummers en makkelijk opzoekbare gegevens lagen ten grondslag van zijn imperium.

Daarbij blijkt ook dat hij de waarheid naar eigen hand wilde zetten. En kon zetten. Zo beklom hij de ladder naar een wereldwijde erkenning, met een toenemende mate van macht: een aantal grote geheimen komen in deze film naar voren, waardoor de carrière en loopbaan van J Edgar toch wel erg kritisch worden bekeken. Leonardo speelt de rol van J Edgar. Zijn accent wisselt iets, maar hij zet een geloofwaardig opgeblazen kikkertje neer. Want zo wordt J Edgar eigenlijk wel neergezet: een mama’skindje, die niet tegen zijn verlies kan. Verwarrend zijn wel de tijdsprongen die in de film worden gemaakt: zo wissel je snel van een jonge Hoover naar een op middelbare leeftijd en een nog oudere versie, die zijn verhaal vertelt. De grimage van de Hoover op middelbare leeftijd end e nog oudere verschillen niet zo heel erg veel, waardoor die niet altijd even goed uit elkaar te houden zijn. Het verhaal loopt ook zowel thematisch als chronologisch: sommige onderwerpen komen door de film heen aan bod, terwijl andere gebeurtenissen door de tijd heen als een soort samenvatting worden getoond. Dat is helemaal niet hinderlijk: het verhaal is goed opgebouwd, alles wordt goed verwoord en getoond. Na de film, die rustig doorkabbelt, houd je een meewarig gevoel over: moet je nu medelijden hebben met J Edgar, of is het icoon van zijn voetstuk gevallen?

J Edgar, Warner

Tijdsduur: 137 minuten, Drama.
Verkrijgbaar op: DVD (ca. 16 euro), Blu-ray (ca. 20 euro)

Deze film bij: BOL.com