Recensie: Ik zoek een vriendelijke mens

Julian Borger opent zijn boek Ik zoek een vriendelijk mens met een aangrijpend persoonlijk verhaal. Hij vertelt namelijk over de zelfdoding van zijn vader in 1983. Hoewel hij de oorlog had overleefd, bleven de gevolgen ervan hem achtervolgen, totdat het te veel werd. Zijn vader beschouwde dit als een ‘redelijke uitweg’ na een leven waarin de schaduwen van de Tweede Wereldoorlog nooit volledig verdwenen. Ook Julian heeft daardoor een bijzondere fascinatie voor de Tweede Wereldoorlog, met name op de bijzondere psychologische nasleep ervan.

De vergeten kinderen van 1938

Zoals bij de meeste geschiedenislessen die we aangeboden krijgen, is ook de geschiedvertelling over de WO II vooral gericht op ons land. En dat terwijl het toch echt een wereldoorlog betrof… waar heel wat landen bij betrokken zijn. Ieder met hun eigen verhalen. Dit boek belicht een weinig bekend, maar razend interessant stukje geschiedenis. Het boek neemt je meer naar Oostenrijk, waar de Tweede Wereldoorlog als één van de eerste landen voelbaar was. Veel gezinnen, waaronder de vader van Julian Borger, boden hun kinderen via advertenties in de Britse krant The Manchester Guardian aan. Deze ouders wilden hun kinderen een kans op leven geven in een tijd waarin de dreiging van het nationaal-socialisme steeds duidelijker werd en gevaarlijke vormen begon aan te nemen. Het is een bizarre vorm van overleven: bij wijzen van noodgreep werden kinderen aangeboden aan vreemden in de hoop dat zij een veilig onderkomen zouden vinden.

Een kans op overleven

De titel Ik zoek een vriendelijk mens komt rechtstreeks uit een van deze advertenties. In de krant stonden ze tussen alledaagse rubrieken zoals radio-overzichten, kruiswoordpuzzels en verkoopadvertenties. Julian Borger ontdekte deze deze advertenties bij toeval, toen hij de geschiedenis van zijn vader aan het uitpluizen was. Gefascineerd door het lot van zijn vader, besloot hij onderzoek te doen naar de levens van deze kinderen, waarmee hij laat zien hoe verschillend hun ervaringen waren in Groot-Brittannië. Hun lot hing sterk af van de empathie van de gezinnen die hen opnamen. Sommige kinderen vonden liefde en veiligheid, terwijl anderen met emotionele of fysieke mishandeling te maken kregen. Het is niet vreemd dat de oorlog zo een vreemde nasleep krijgt. Niet alleen in de levens van de overlevenden, maar ook in die van hun kinderen.

Een belangrijk boek

Ga direct naar Ik zoek een vriendelijk mens op BOL.com.

---