Recensie: Hoe schildpad aan zijn schild komt, Kristel Steenbergen

Er zijn heel wat fantastische verhalen die al eeuwenlang verteld worden, maar die nauwelijks bekendheid genieten. Kristel Steenbergen draagt een van die verhalen een warm hart toe: het verhaal van Hoe schildpad aan zijn schild komt, zoals zij dat kent uit haar tijd in Tanzania. Inmiddels heeft ze de tijd genomen om het verhaal op te schrijven en te voorzien van fantastische illustraties.

Hoe schildpad aan zijn schild komt

Het verhaal neemt je mee terug naar een ver verleden, waar Schildpad een super snel kereltje was met een glanzend en glad schild. Niemand was sneller dan hij! Alle dieren leefden in harmonie met elkaar en ieder van hen had andere tradities en gebruiken. Zo vierden de vogels ieder jaar een groot feest, hoog in de wolken. Ieder jaar mocht er een dier meefeesten. Een magisch spektakel, met muziek van de wind en een dansende zon die de lucht met gouden stralen vulde. Alle vogels die konden vliegen waren uitgenodigd, en ze kwamen van heinde en verre om samen te zingen en te dansen. Dit jaar staat er een race op de planning. Dat is Schildpad op het lijf geschreven!

Winnaar

Schildpad was dolblij met zijn winst, en ook de andere dieren juichten voor hem. De vogels hielpen hem aan mooie vleugels en samen vlogen ze omhoog, hoger en hoger, tot ze de wolken bereikten. Ook hier kon schildpad zich echter niet bedwingen en vloog sneller dan alle vogels. Het feest was nog mooier dan Schildpad zich ooit had kunnen voorstellen. Het was prachtig versierd en er was heerlijk eten. Schildpad genoot met volle teugen… maar toen de vogels eenmaal arriveerden, was alles al op. Uit boosheid lieten ze hem daar achter, maar niet zonder eerst zijn vleugels weer uit elkaar te plukken.

Hoogmoed…

De overmoedige schildpad had maar een optie. Naar beneden vliegen zonder vleugels. Dat moest hij vast wel kunnen… toch? Zonder te oefenen dook schildpad naar beneden, waar zijn mooie en gladde schild in duizend stukjes viel. Eenmaal beneden kreeg hij nogmaals te horen waarom hij werd gestraft. Uit schuldbesef beloofde hij nooit meer zo hard te gaan en eerst aan anderen te denken voor hij zichzelf bediende. Daarom lijmden de andere dieren zijn schild weer in elkaar, maar zo mooi als het ooit was, is het nooit meer geworden.