Recensie: Een eerlijke leugen, Tarryn Fisher

De thriller Een eerlijke leugen van Tarryn Fisher zal je de nodige tijd bezighouden, maar na het lezen ook de nodige vragen oproepen. Het bevat namelijk een vrij bonte verzameling aan personages, wiens verhaallijnen lang niet allemaal netjes worden afgesloten. Laten we eens kritisch kijken naar Een Eerlijke Leugen.

Rainy days

Onze hoofdpersoon is Rainy, die eigenlijk Summer lijkt te heten. In haar jonge jaren was ze lid van een sekte, waaruit ze is ontsnapt (en waarom ze haar naam heeft veranderd, zodat ze minder goed vindbaar is). Nu woont ze samen met haar vriend in een luxe huis op een berg in de staat Washington. Dat is ook even wennen. Haar vriend zet haar wat onder druk om zijn vriendengroep te leren kennen en moedigt haar aan op met de meiden uit die groep naar Vegas te gaan wanneer hij op zakenreis moet. Dat aanmoedigen is eigenlijk meer aandringen, waar je natuurlijk al iets van moet denken.

Wisseling in tijd

Door het boek heen wordt je van het heden naar het verleden geslingerd, waardoor je wat van de achtergrond en het verleden van Rainy te lezen krijgt. Zo blijkt dat ze is opgegroeid in Nevada, waar ze dus ook in de sekte was opgenomen… en Vegas ligt… juist: in Nevada. Haar paranoïde angst lijkt daarom meer dan logisch, maar het is dan weer onlogisch dat ze telkens toegeeft aan de situatie en niet aan die paranoia. Qua persoonlijkheid zit er ook weinig ontwikkeling in het hoofdpersonage, het sukkelt eigenlijk een beetje door.

Van angst naar actie

Het verhaal krijgt echter een bizarre wending wanneer Rainy halverwege het boek ineens een taxi bestelt en in een nabijgelegen stadje uitstapt, vlak bij de plek waar de sekte zich bevond. In haar eentje gaat ze op onderzoek uit, midden in de woestijn en omgeven door haar aartsvijanden. En waarom? Zelfs dat is onduidelijk. Dat is best wel een flinke stap, toch?

Ga direct naar Een eerlijke leugen op BOL.com.

---