Inge Lohmark, hoofdrolspeelster van dit boek, is lerares aan een Duits gymnasium. Een vrouw van in de vijftig, een lerares van de oude stempel. Volgens de oude leermethodes, zoals ze die in de Oost-Duitse tradities heeft geleerd. Feiten, zakelijkheid en afstandelijkheid, regels, huiswerk en een strikte aanpak. Dat werkt, en niets anders! Alleen de sterksten zullen zegevieren, en daarbij moet je geen zwakte tonen. Inge Lohmark onderwijst al meer dan dertig jaar het vak biologie. Ze staat erom bekend dat ze de leerlingen kort kan houden en dat zonder woedeaanvallen of gesmijt met sleutelbossen. Daar is ze trots op. De teugels vieren kan namelijk altijd nog.
“En als er toch een keer onrust heerst, hoef je alleen maar met je vingernagels over het bord te krassen. Voor de leerlingen is het sowieso het beste hen elk moment te laten voelen dat ze aan haar overgeleverd zijn, in plaats van ze voor te spiegelen dat ze ook maar iets te zeggen hebben. Niemand heeft een keus. Je hebt de teeltkeus en dat was het dan.” Dat is wel de toon van het boek. Want hoewel Inge Lohmark heel erg bot lijkt, als de biologielerares uit de hel, is het toch een vrouw met een klein hartje. Alleen: ze bekijkt alles vanuit haar traditie. Ze observeert en determineert, alles gerelateerd aan biologische principes. Alles in het boek wordt vergeleken met biologische processen, ontwikkelingen en verschillende soorten dieren en planten.
Juist omdat je al die beweegredenen te lezen krijgt heeft het boek een vleug humor over zich heen. Want Inge Lohmark heeft het niet makkelijk in haar leven, en probeert zich aan haar laatste strohalm vast te houden. In het dorpje waar ze lesgeeft heerst namelijk leegloop. mensen gaan naar het vrije westen, en het vrije westen heeft zijn intrede gedaan in de structuren van haar dorp. De directeur is een vrijgevochten vrouw, die zaken democratisch wil regelen, met hart en liefde voor de kinderen. Maar liefde, zo weet Inge, dat is juist weer iets irrationeels. Liefde bestaat eigenlijk niet!
Door de leegloop van de school en de westerse invloeden wordt er flink geschud aan het wereldje van juf Lohmark. Als ze uiteindelijk op straat komt te staan is ze ineens gekoppeld aan haar man, die struisvogels houdt, en haar dochter, die ze al in jaren niet heeft gezien, en waarvan ze eigenlijk niet eens weet waar ze uithangt. Al die verwarringen zijn goed merkbaar in het boek. Soms heb je zelfs het idee dat Inge Lohmark zelfs een beetje aan het dementeren is. Soms weet ze niet meer waar ze is, of waar ze mee bezig is, of springt ze in haar gedachten van de hak op de tak.
Langzaam maar zeker ga je dan ook echt houden van de vrouw, met al haar geschiedenis en probleempjes, al haar gewoontes en tradities. Dat ze daarbij een bijzonder strenge en ogenschijnlijk harde vrouw is, dat is haar al snel vergeven. Want de wereld, dat is één groot biologieboek door de ogen van juf Lohmark! Dankzij de humor en de vaart van het boek, de messcherpe observaties van Inge, die steeds kritischer en daardoor humoristischer worden, leest De lessen van Mevrouw Lohmark ontzettend lekker weg. Het is echt een boek om van te smullen. Maar het zet je ook aan het denken: hoe was jouw biologieleraar vroeger? En wat was zijn (of haar) verhaal?
De lessen van Mevrouw Lohmark, Judith Schalansky
Signatuur, december 2012, 222 pagina’s, hardcover.
Prijs: 16.95 euro. ISBN: 9789056724481
Boeken koop je bij je plaatselijke boekhandel.
Online bestellen kan onder andere op:
