Recensie: De laatste steen, MJ Arlidge en Steph Broadribb

Een schedel staart Jennie aan vanuit de geul. Maar het is niet het witte bot of de grijnzende tanden die haar de adem benemen. Het is het hartvormige gouden hangertje, met de gebroken ketting. De ketting die Hannah nooit afdeed. Het kan niet Hannah zijn. Maar het is haar wel. Daarmee is de toon gezet van het boek… en de opdracht van de jonge politieagent Jennie Whitmore, die met deze moord haar eerste zaak op handen heeft. Een heel persoonlijke zaak, aangezien Hannah de enige persoon uit haar verleden is die lief voor haar was.

White Cross Academy

Het lijk van Hannah werd gevonden in de kelder van de White Cross Academy, op de dag dat het gebouw tegen de vlakte ging. Tijdens de ruiming van de rommel en het puin werden de stoffelijke resten van een tienermeisje gevonden, die dus van Hannah bleken te zijn. Vanaf dat moment weet Jennie diep van binnen de waarheid al. Hannah heeft haar nooit in de steek gelaten bij dat busstation, jaren geleden. Ze heeft White Cross nooit verlaten.

Persoonlijke queeste

Vastberaden start Jennie een moordonderzoek – de moord op haar beste vriendin. Maar kan ze de waarheid achterhalen voordat haar collega’s ontdekken hoe nauw ze betrokken is bij de zaak? En voordat een mysterieuze stalker zijn dreigementen waarmaakt om haar voorgoed het zwijgen op te leggen? Dat zorgt voor een extra laag spanning binnen het verhaal, een nerveuse en schichtige ondertoon die een emotionele lading toevoegt.

Veel verdachten

Het boek zit vol verdachten, ieder met een mogelijk motief. De auteurs zetten deze personages meesterlijk neer, waardoor je continu van mening verandert over wie de dader zou kunnen zijn. De onthullingen zijn schokkend en onvoorspelbaar, wat het boek des te meeslepender maakt.

De Laatste Steen als luisterboek

De Laatste Steen wordt voorgelezen door de volwassen stem van Hymke de Vries, wat het boek een prettig geluid geeft. Zoals de meeste voorlezers is de articulatie soms wat overdreven en nadrukkelijk. Vooral merken, ‘moeilijke woorden’ en Engelse termen worden een beetje overdreven uitgesproken. Het klinkt daardoor een beetje als ‘zeg ik dit goed?’. De uitspraak zelf is echter wat vlot en snel, met een nadrukkelijke pauze tussen bepaalde woorden of zinsdelen. Dat is lastig: soms wil ik de afspeelsnelheid wat verhogen om tijdwinst te behalen tijdens het luisteren, maar dat werkt hier dus niet prettig. De uitspraak is echter prima en werkt prima voor een boek als dit. Een ruime 7 hiervoor!

Ga direct naar De laatste steen op BOL.com.

---