Recensie: Bijzondere vertelsels, Ransom Giggs

Je kent de film De Bijzondere Kinderen van mevrouw Peregrine vast wel – en misschien heb je zelfs de gelijknamige boeken gelezen van Ransom Riggs. Welnu, als dat zo is, dan weet je dat er heel bijzondere mensen op deze aarde rondlopen. Inmiddels zijn het er niet meer zo veel, maar vroeger leefden mensen gewoon naast deze bijzondere mensen. En daar zou je boeken over kunnen vullen! Dat heeft Millard Nunnings, één van de Bijzondere leerlingen van mevrouw Peregrine, juist gedaan. In Bijzondere vertelsels heeft hij tien oude verhalen over Bijzondere mensen opgeschreven. Toen ze nog naast de normale mensen mochten leven.

Vreemdelingen

Wat opvalt aan Bijzondere Vertelsels is de hoge mate van onverdraagzaamheid waarmee de bijzondere mensen behandeld worden. Aan de andere kant: zij blijken ook lang niet altijd de meest aimabele persoonlijkheden te zijn. Zoals de aardige kannibalen hun mede-bijzondere mensen behandelen… dat had ik in ieder geval niet zien aankomen! Verdraagzaamheid en gedogen, dat is wel waar het hier om gaat. Lang niet iedereen is hetzelfde, en in het geval van Bijzondere mensen valt dat natuurlijk nog een stukje meer op.

Veelzijdig

Zo veelzijdig en apart normale mensen zijn, zo extremer zijn die verschillen bij de Bijzondere mensen. In de Bijzondere Vertelsels gaan de verhalen en onderwerpen dan ook echt alle kanten op, van heel subtiel en fantastisch tot bijna luguber en angstaanjagend. En alles daar tussenin. De verhalen nemen je mee naar lang vervlogen tijden van piraten en vreemdelingen, van kannibalen en magie. Helaas werden de normale mensen steeds minder verdraagzaam, waardoor de Bijzondere mensen aan het kortste eind komen. En heel bijzonder: in Bijzondere Vertelsels staat het verhaal van de Allereerste ymbryne, waar mevrouw Peregrine er ook een van was. Zij kunnen de tijd sturen, en zorgden later voor een veilige plek voor de Bijzondere mensen.