Recensie: Allemaal sprookjes, Annie M.G. Schmidt

Opvoeding is eigenlijk iets raars – en stiekem ook best tijdgebonden. Als je naar het grote plaatje kijkt, zul je opmerken dat kinderen soms worden overgelaten aan hun lot (sorry: zelfontdekkend leren), soms streng aan banden worden gelegd of juist als kleine volwassenen worden behandeld, zonder poespas of betutteling. Dat er weinig betuttelend is aan de verhalen van Annie M.G. Schmidt mag duidelijk zijn. Ze zijn soms kritisch en schuwen de nodige onheil zeker niet. Maar dat hoort ook wel een beetje bij sprookjes… tenminste: de originele sprookjes. In de bundel Allemaal Sprookjes vind je 34 korte verhalen, vol onverwachte gebeurtenissen en humor, knipoogjes en soms ook wat schokkende dingen. Deze verhalen zijn al eerder verschenen in andere verhalenbundels, zoals Misschien wel echt gebeurd en Heksen en zo.

Taalkunst voor kinderen

Een prins die niet wil leren, diepvriesdames, een kikvorst, een beest met een achternaam, Reus Borremans, een prinses met gouden haren, miesmuizers, een weerwolf – je komt ze allemaal tegen in Allemaal Sprookjes. De verhalen zijn – zoals je van haar gewend bent – creatief geschreven en soms heel duidelijk geïnspireerd op bestaande sprookjes of verhalen. Daar gooit Annie haar befaamde speelse taalsausje overheen. Zoals zij creatief omspringt met woorden, uitdrukkingen en gezegden, maakt de sprookjes leuk voor jong én oud!

Illustraties

Nu zijn de verhalen van Annie M.G. Schmidt op zich al erg leuk om te lezen, voor dit boek hebben verschillende illustratoren een steentje bijgedragen. Bij elk verhaal is door een ander de illustraties verzorgd. Door niemand minder dan Carll Cneut, Gerda Dendooven, Harrie Geelen, Annemarie van Haeringen, Philip Hopman, Jan Jutte, Martijn van der Linden, Mance Post, Sieb Posthuma, Wouter Tulp, Jaap de Vries, Marenne Welten en natuurlijk Fiep Westendorp.