Boek recensie: Onheilsdochter

Onheilsdochter neemt je mee naar een ver en duister verleden, waar mensen nog streden met grote zwaarden en grove bijlen om land, geld en macht. Je leert in het jaar 870 Yrsa kennen, dochter van een Deense stuurman. Ze heeft een scheve voet, waar ze flink last van heeft (en waardoor ze ook niet echt een fijn plekje in het dorp heeft weten te krijgen), maar dankzij haar kracht en doorzettingsvermogen staat ze zeker haar mannetje in deze brute tijd.

Slavernij

Het is een tijd waarop slaven heel normaal waren. Ieder huishouden heeft wel een of meer slaven, die voor van alles en nog wat worden gebruikt. Zo zijn er slaven die de hele dag in een donkere hut wol mogen uitpluizen, waar Yrsa en de andere vrouwen vervolgens zeilen van weven voor de schepen. Tijdens de strooptochten van het Deense schippersdorp worden vaak mensen meegenomen. De meesten worden verkocht op de slavenmarkt, maar soms komt er dus eentje mee. Zo ook nu: een nonnetje wordt gebruikt als gijzelaar. Ze claimt de kleindochter te zijn van de keizer, daar heeft de beste man vast wel een flinke duit zilverstukken voor over!

Vriendschap

Langzaam maar zeker groeien Yrsa en de non Job naar elkaar toe. Ze leren over elkaars gebruiken en religie, ze accepteren (meestal) dat ze anders zijn. Beiden blijken de ogen goed te kunnen openen voor de ander, wat de meeste Denen absoluut niet lukt. Als het noodlot toeslaat, begaat Zuster Job een misdrijf en moet ze vluchten. Ze gaat samen met Yrsa op zoek naar een veilige plek… haar klooster, in Vlaanderen. En dat is een flinke reis, zeker in die tijd! Gelukkig kan Yrsa steunen op haar nieuw ontdekte talent, waarbij ze het verleden en de toekomst kan zien van mensen die ze aanraakt. Een grote gave, maar die moet ze dan wel eerst goed onder de knie weten te krijgen.

Ga direct naar Onheilsdochter op BOL.com.

Recensie over Onheilsdochter

Onheilsdochter, dat is de benaming die Yrsa krijgt van haar dorpsgenoten (eigenlijk vooral omdat ze de dood voorspelt van de mensen die ze aanraakt). Het is een fijn leesbaar boek, dat je een heel andere kant van het wrede vikingleven laat zien. Het is een dorpsleven waar iedereen een rol speelt, waar iedereen een plekje heeft. Tradities en bijbeloof spelen grote rollen in het dagelijks leven. Door Job daar middenin te zetten krijg je een heerlijk contrast. De koppige meiden kibbelen heel wat af over religie en dagelijkse gebruiken, van het voedsel dat ze eten tot de dagen waarop ze zichzelf wassen. Een ware cultoorshock voor beiden, waaruit ze allebei ook opmaken dat de wereld een stuk groter is dan ze denken.