Film review: Luce

Luce vertelt een bijzonder verhaal over een geadopteerde jongen (Luce), die bij Amy en Peter woont. Hij is geboren in Eritrea en op zevenjarige leeftijd naar een buitenwijk in New Hampshire verhuist. Hij heeft de eerste jaren heel wat therapie gehad om de oorlogsbeelden een plekje te geven, maar inmiddels is Luce een topleerling op het Dartmouth College, een van de hoogst gewaardeerde scholen van Amerika. Hij laat zich zien op het sportveld, debateert als geen ander en levert hoge resultaten op zo’n beetje ieder vakgebied.

Paradepaardje

Je zou kunnen zeggen dat Luce het paradepaardje is van de school. Hij wordt dan ook meermaals gevraagd om een toespraak te houden op zijn school. De film opent met een speech waarin Luce voor een overvolle universiteitszaal de ouders en docenten op zo’n manier bedankt dat hij het toonbeeld van een ideale schoonzoon is. Maar schijn bedriegt. Al voor de film begint zie je hoe een bizar anonieme papieren zak in een kluisje wordt gezet door iemand met zwart-leren handschoenen aan…

Bekijk hier de trailer van Luce:

Twee levens

Door een leerkracht wordt de wereld van Luce op zijn kop gezet. Hij heeft namelijk een opstel geschreven met een oorlogsmisdadiger als hoofdrol, waarin hij geweld verheerlijkt. Vanaf dat moment neemt de lerares regelmatig contact op met de ouders van Luce om haar verdenkingen te bespreken. Die spreken Luce er zo nu en dan op aan, maar Luce ontkent alles. Wie spreekt er de waarheid? Zeker wanneer er melding wordt gemaakt van een groepsaanranding tijdens een feestje, waar Luce aanwezig is, ontstaan twijfels over zijn invloed. De film kantelt telkens heen en weer tussen schuld en onschuld. Is Luce wel zo’n engeltje? Of heeft hij iedereen van begin tot het eind bespeeld? Dat alles wordt bekeken vanuit verschillende aspecten, maar vooral vanuit het racisme en de vooroordelen dat nog altijd door Amerika woedt.

Ga direct naar Luce op BOL.com.

Recensie over Luce

Luce is een onderhoudende film, waarbij je telkens op een ander been wordt gezet. Of dat het goede is of het slechte, dat valt nog altijd te bezien. Ook na afloop van de film is het nog niet helemaal duidelijk. Er spelen zo veel verhaallijnen door elkaar, met zo veel variabelen, dat lang niet overal antwoord op wordt gegeven. Dat is jammer, maar ook wel weer intrigerend. Het zet je aan het denken over schuld en onschuld, vooroordelen en haat. En daarbij sijpelt de dreigende racistische inslag nog altijd goed door.