Boek recensie: Liam en de Monsters: De Spuugtandhagedis, Kris Humphrey

Liam Wilder is een leerling-Bewaker. Het is zijn taak om zijn dorp te beschermen tegen monsters die zich overal in het griezelige bos verbergen. Maar… niemand mag daar van afweten. Het is een groot geheim, dat hij overgedragen krijgt vanuit de hoofdbewaker, Henrik. Gewapend met een katapult en magische stenen moet Liam het gevaarlijke bos in om monsters te verjagen. Zo ook dit moment: het lijkt er namelijk op dat er twee gevaarlijke spuugtandhagedissen op weg zijn naar het dorp. En het is aan Liam om die beesten tegen te houden. Maar de waarschuwing: “laat je niet bespugen” suist als een alarmbel door zijn hoofd.

Magische kaart

Liam weet ongeveer waar hij naartoe moet, omdat hij een magische landkaart heeft. Daarop staan de vreemde wezens als stippen vermeld. Hij hoeft dus alleen maar naar die stippen te lopen. Daarbij krijgt hij hulp van Starla, een Wezelwiek die hem van allerlei informatie en commentaar voorziet. Nu is Liam erop gebrand om alles zo goed mogelijk te doen. Henrik is namelijk nogal een negatieve mopperkont, die op alles commentaar heeft wat Liam doet. Zou Henrik het waarderen als hij twee bosmeisjes volgt? Starla vind het een slecht idee, maar volgens Liam hebben ze weinig kwaads in zin.

Mysteries

In dit korte avontuur maak je dus heel wat mee, met de confrontatie met de spuugtandhagedissen als hoogtepunt van het verhaal. Liam leert weer wat meer over het gevaarlijke bos en diens inwoners (er wonen zelfs mensen in!) en ook Starla ontdekt dat niet alle bosmensen kwaadaardig zijn. Zelfs de monsters hebben zo hun zachte kanten, zo blijkt uit de oplossing die Liam bedenkt om de vrede te laten wederkeren in het bos!