Boek recensie: Een laatste uitweg, S.A. Cosby

Een laatste uitweg neemt je mee naar de grauwe, brute kant van Amerika. Naar Virginia, om precies te zijn, waar we Beauregard “Bug” Montage leren kennen. Wanneer we met hem kennismaken, lees je hoe hij bezig is met een streetrace, vol hobbels en obstakels. Het leest als een trein, alsof je een goede versie van de Fast and Furious in je handen hebt. Je weet wel, een versie mét een verhaal en diepgang. Een laatste uitweg neemt je mee naar een wereld van armoede en dorpse gezichten, met sprekende omschrijvingen die soms wel heel plastisch zijn.

Van kwaad naar beter

Je leert Beauregard kennen als een kleine crimineel, maar je leest gelukkig ook dat hij de misdaad heeft opgegeven om goed voor zijn vrouw en twee zonen te kunnen zorgen. Dat goede voornemen legt hem geen gouden eieren: zijn garage loopt alles behalve goed en hij staat dan ook diep in de rode cijfers. Tot overmaat van ramp stapelen de kosten zich op: de ene zoon heeft een beugel nodig, de ander een bril… en zijn verbitterde moeder wordt bijna uit het verpleeghuis gezet. Om uit die geldzorgen te komen, is een laatste criminele klus wel heel aantrekkelijk. Ronnie ‘Rock and Roll’ Sessions, Beauregards oude maat, zit nog in het criminele circuit en regelt een mooie klus voor hen.

Thuishaven

Beauregard realiseert zich dat hij zich meer thuis voelt als hij hard rijdt en schopt dan dat hij zich voelt in het ‘normale’ leven. Dat zit hem in het bloed: zijn vader, Anthony “Ant” Montage, was ook een rasechte coureur die heel wat schimmige praktijken heeft uitgevoerd. Toch is dit een vraag om problemen, want hoe meer Beauregard zijn criminele skills inzet, hoe dieper hij wegzinkt in het drijfzand dat ook zijn vader heeft opgeslokt.

Ga direct naar Een laatste uitweg op BOL.com.

Recensie over Een laatste uitweg

Waar Cosby echt in is geslaagd, is het leveren van een bijna filmisch avontuur, vol actie, spanning en adrenaline. Ondanks dit grimmige verhaal zul je iedere pagina opvreten, maar je zult je ook verbazen over de hoofdpersoon. Ik bedoel: is hij nu een goeierik of niet? Het is zo lastig om hem in een hokje te plaatsen! Daarnaast stelt het verhaal je vragen over prioriteiten, ouderschap, armoede en racisme, daar ontkom je in zo’n boek eigenlijk niet aan, maar echt negatief of belerend wordt het gelukkig niet. Het is in dit boek simpelweg een neergaande spiraal, een laatste uitweg.