Boek recensie: Kroko detectives, John Patrick Green

Wat zou je doen als je in een wereld leeft waar alles lekker door elkaar heenloopt? Waar niemand opkijkt van een pratende helikopter of pratende dieren? Dan heb je als schrijver alle mogelijkheden om helemaal los te gaan! Dat is precies wat John Patrick Green heeft gedaan in zijn grappige Graphic Novels over twee krokodillen als geheim agent. Maaistra en De Mier worden door KLUS, het team van Koninklijke Landelijke Undercover Specialisten, ingezet om een gevaarlijk wapen onschadelijk te maken. Maar wat dat wapen is, en wie het heeft gestolen? Dat is nog de vraag.

Alle kanten op

Het is dan ook een flinke speurtocht die onze Kroko-detectives moeten ondernemen. Ze onderzoeken verschillende aanwijzingen, geheel op hun eigen manier. Daarbij zijn ze soms heel slim, maar vaak gaan hun plannetjes compleet mis. Vooral als ze undercover moeten gaan als Hans Snorremans, de bekende meesterbakker. Daar bakken ze zonder het te weten een ongelofelijk grote taart voor de boef in kwestie en werken ze dus mee aan de misdaad! Maar het één gaan niet zonder het ander natuurlijk en de twee krokodillen maken er werkelijk een hectisch potje van op alle fronten.

Hilarisch en absurd

De pagina’s Kroko Detectives zitten vol woordgrappen, knipogen en lollige momenten. Als lezer is het dan ook een feest om te lezen, hoewel sommige scènes misschien een beetje te veel afleiden van het verhaal zelf (zoals de uitleg over alle naambordjes van de deuren op het bureau van KLUS). Soms lijkt het er op dat de grappen een belangrijkere rol zijn dan het verhaal zelf, en dat is natuurlijk jammer. Er had bijvoorbeeld meer aandacht kunnen zijn voor de boef, waarin je ziet waarom hij slecht is geworden – ook dat had meer mogelijkheden gegeven voor grappen, terwijl het ook nog iets toevoegt aan het verhaal.

Strakke vertaling

Sommige titels laten zich wat lastig vertalen. Waar John Patrick Green in het Engels zijn inspiratie voor krokodillen als inspecteurs duidelijk laat zien (Investigators), ligt in het Nederlands de nadruk duidelijk op het krokodilzijn van onze hoofdpersonen. Dat klinkt als een minpunt, maar dat is het zeker niet. In de rest van het boek heeft de vertaler, Mariella Manfré, namelijk erg goed gelet op woordgrapjes en knipogen, die duidelijk naar voren komen in het boek. Hulde daarvoor! Dankzij haar zijn rechercheurs Maaistra en De Mier helemaal tot hun recht gekomen.