Boek recensie: De jongen die van de wereld hield, Tjibbe Veldkamp

De jongen die van de wereld hield is een heel speciale jongen. Hij is namelijk nog niet geboren! Wanneer twee mensen elkaar ontmoeten en een klik met elkaar hebben, ontstaan er namelijk een soort geesten in de wereld – je zou het kunnen zien als zielen die alvast klaarstaan om geboren te worden. Een concept dat we kennen van bijvoorbeeld de Disney film Soul.

Adem in, adem uit

Er gebeurt echter iets vervelends. De man en vrouw vinden elkaar meteen aardig en de klik is er, maar het lieve briefje dat de man voor de vrouw heeft geschreven, blijft zomaar achter. De geestenbegeleider in het stadje Paznou, de stoere zeebonk Barkov, heeft echter een oplossing. Hij kan de jonge geest een voorschot geven op zijn leven, waardoor hij het briefje bij de vrouw kan afgeven. Dan moet alles goed komen, toch? Nou ja – zolang de jongen maar niet wordt afgeleid door alles om hem heen!

Hoop in wanhoop

En zo komt de jongen even tot leven en krijgt de naam Adem mee. En hij komt wel in een bizarre, mistroostige wereld terecht, met zwervers, oplichters en zelfs omaatjes die je niet kunt vertrouwen. In die beklemmende wereld gaat hij op zoek naar zijn toekomstige moeder, Zdenka en zijn mogelijke vader, Vaclav. Maar logischerwijs gelooft zijn moeder niets van wat hij vertelt. Hoe kan zij nou Adems moeder zijn? Hij leeft toch al? De fantasierijke Vaclav is gevoeliger voor Adems verhaal en wil ook zeker wel weer met Zdenka in contact komen. Samen komen Adem en Vaclav in actie. Maar de twee mogelijke geliefden staan ver van elkaar af: Zdenka is een rechercheur bij de politie, Vaclav is een zwerver die kritische teksten schildert in het dorp, waarin hij de burgemeester en de politie beschuldigt van alles wat er mis is in het stadje. Kan dat wel goedkomen?