Film recensie: Jay & Silent Bob reboot

Er zijn van die films, die een geheel eigen leven zijn gaan leiden, nadat ze zijn uitgegeven. Een van die films is Jay&Silent Bob Strike Back, wat eigenlijk een spin-off is van deze twee personages uit de briljante film Dogma. Daarin spelen de praatgrage Jay en de zwijgzame Silent Bob de hoofdrol. Beiden hebben niet heel veel in te brengen in een discussie, dat is duidelijk, maar beiden hebben ook een voorliefde voor vrouwen en wiet. Ze roken heel wat af! De kans dat je ze helemaal nuchter in de film ziet, is eigenlijk nagenoeg nihil. Dat geeft al een beetje aan wat voor film het is: al die de films zijn absurdistische, ietwat melige stonerfilms, maar wel met een slimmig randje. Regisseur Kevin Smith, die ook de rol van Silent Bob op zich neemt, zorgt namelijk wel voor een diepere laag in de films!

Jay & Silent Bob Reboot

In de film Jay & Silent Bob krijgen beide heren te horen dat hun namen niet meer gebruikt mogen worden. De filmrechten zijn immers overgekocht door Saban, en die willen niet meer dat de naam buiten hun wereldje wordt gebruikt. En zo moeten Jay & Silent Bob andere namen kiezen… dat laten ze natuurlijk niet op zich zitten. Ze gaan op pad naar Chronic Con, waar een ode wordt gehouden aan beide heren en een nieuwe film wordt aangekondigd. Wanneer ze een rol in de film kunnen bemachtigen, mogen ze misschien hun naam weer gebruiken… en dus gaan beide mannen op pad. Al liftend reizen ze naar de beurs.

Roadtrip

Onderweg krijgen Jay & Silent Bob echter heel wat problemen en verrassingen voor de kiezen. Silent Bob communiceert inmiddels heel omzichtig met zijn smartphone, waar hij middels iconen zijn boodschap overbrengt. Eigenlijk wel jammer, want juist die mimiek van Bob was briljant in de eerdere films. Ook de snedige opmerkingen naar het fenomeen Reboot en Remake, alsook naar Kevin Smith zelf zijn too much als je het mij vraagt.

Ga direct naar Jay & Silent Bob reboot op BOL.com.

Recensie over Jay & Silent Bob Reboot

Deze reboot is niet helemaal wat je zou verwachten van een film als dit. Deels omdat – laten we eerlijk zijn – vooral Jay toch twintig jaar ouder is… en het begin-twintiger-imago niet meer zo tof draagt als bij de eerdere twee films, die inmiddels tot echte cultfilms zijn verheven. Ook in deze films zitten veel cameos en verwijzingen naar zowel Jay & Silent Bob Strike Back als aan Dogma, maar veel meer dan halfslachtige verwijzingen komt het niet. Het is een vermakelijke film, maar de cultstatus zal deze film niet behalen denk ik…