Boek recensie: Horrorland: Duisternis, Christopher Krovatin

Alec is niet blij dat zijn ouders gescheiden zijn… en al helemaal niet dat hij “hun keurige, witte appartement in San Francisco had moeten inruilen voor dit zeepokkige gat”. Niet mijn woorden, maar die van Alec. Hij is daar nog minder blij mee, wanneer blijkt dat het plaatsje Founders Island last heeft van blackouts en bizarre monsters! De duisternis brengt namelijk heel wat engs met zich mee…

Vrienden en vijanden

Hoewel Alec een hechte vriendschap heeft gesloten met Hannah, wordt hij ook stevig op zijn kop gezeten door de burgemeesterszoon Derek en zijn stille handlanger, Schaakmat. Daar heeft hij behoorlijk last van… maar niet zoveel als van de invallende duisternis, die de pas en te onpas het hele eiland in volstrekte duisternis hult. Zelfs apparaten werken dan niet meer! Je zult op handen en voeten moeten voortbewegen en je oren goed moeten gebruiken. Er sluipen namelijk slijmerige wezens over het eiland, die reageren op ieder denkbaar geluid. En het is niet voor het eerst, want Hannah’s grootmoeder, de 105-jarige Gran Grootje, kan zich de problemen nog goed herinneren.

Onderzoek

Natuurlijk gaan Alec en Hannah op zoek naar de oorzaak van dit probleem, waarbij ze flink worden dwarsgezeten door Derek en Schaakmat. Gaandeweg verandert er echter iets bij dit tweetal en krijgen ze hulp uit een onbekende hoek. Ze komen steeds dichter bij de waarheid van dit mysterie en ontdekken dat de gebeurtenissen van vandaag verbonden zijn met de geschiedenis van de oprichting van het eiland, de oorspronkelijke bewoners en met het fundament van het bestaan van het eiland. Zullen ze erachter kunnen komen hoe ze de krachten van het kwaad kunnen afwenden voordat er vreselijke dingen gebeuren met de huidige bewoners… en voordat het toeristenseizoen is?

Ga direct naar Duisternis op BOL.com.

Recensie over Duisternis

Duisternis is een spannend verhaal, dat vooral steunt op het vreemde en onbekende. Het huiveringwekkende element van onzekere factoren speelt hier veel grotere delen dan schrikeffecten of bloederige, afgehakte ledematen. Het is daardoor heel anders dan bijvoorbeeld Kamer 333, die we eerder recenseerden. Qua schrijfstijl vind ik Duisternis overigens een stuk leuker en aangenamer om te lezen, het lijkt veel meer alsof het verhaal vanuit een puber wordt geschreven. Dat is vooral te danken aan het kleurrijke taalgebruik en de vele speelse omschrijvingen. Dat het een spannend boek is, dat staat als een paal boven water.