Boek recensie: Het dikke alfabetboek, Frank Landsbergen

Taal en tekst: we worden er overal mee geconfronteerd. Als tekstschrijver ben ik me misschien wat meer bewust van de invloed van taal dan andere mensen – maar ik merk ook dat mijn kinderen een groot taalgevoel hebben ontwikkeld. De een voor het ritme en de flow, de ander juist voor de betekenis, Maar hoe taal is ontstaan en hoe er zoveel verschillende vormen van taal zijn (zowel in woord als in schrift)? Dat is weer een heel ander verhaal. Daarvoor moeten we toch duiken in het vrolijke dikke Alfabetboek!

De geschiedenis in

Het Dikke Alfabetboek neemt je mee naar de verre geschiedenis, waar vijf puntjes en een raar rondje zo’n beetje het oudste bewijs is van geschreven taal. Vanaf dat punt gaat de geschreven taal zijn eigen leven leiden. Het ontwikkeld zich heel langzaam maar zeker naar de versie zoals we die nu kennen (maar ook nu nog is de taal altijd aan het ontwikkelen en groeien – kijk maar eens naar een oud televisieprogramma van zo’n 20 jaar… of een programma dat heel hip probeert te doen van een jaar of 3 geleden!

De wereld rond in nieuwe vormen

In het dikke alfabetboek wordt je over de hele wereld meegenomen om verschillende vormen van taal te bekijken en te bestuderen. Zo komen Arabisch en Chinees voor, maar ook cyrilisch en Hebreeuws. Er zijn zelfs alfabetten die mensen nog nooit hebben kunnen ontcijferen! Simpelweg omdat die talen niet meer bestaan. Het is dan echt knap lastig om een beginpunt te vinden, van waaruit je kunt ontcijferen. Of dat nog niet genoeg is, zijn er over de hele wereld ook nieuwe vormen van taal uitgevonden, gericht op speciale momenten of personen. Denk aan braille voor blinden of Morse voor als je over grote afstanden moet communiceren. Of emoji, voor luie pubers die geen hele worden willen typen maar gevoelens willen communiceren met een plaatje.

Ga direct naar Het dikke alfabetboek op BOL.com.

Recensie over Het dikke alfabetboek

Taal is heel bijzonder. Het blijft leven en ontwikkelen, groeien en veranderen. Het dikke alfabetboek laat zien hoe die ontwikkeling is gegaan en doet dat op een heel toegankelijke manier, met plaatjes, humor en grappige tekeningen. Daarbij boet het niet in op het serieuze karakter. Het wordt nergens echt melig of lollig, het bewandelt vol verve de dunne lijn tussen informatief en luchtig. De illustraties voegen echt iets toe aan de tekst: ze verduidelijken wat er geschreven is met praktische voorbeelden.