Film recensie: Nobody

Op de cover prijkt de tekst: Van de makers van John Wick. Nou, dat belooft al veel goeds, want vooral het eerste deel van die franchise was echt te gek. Nobody gooit het echter over een andere boeg en overgiet het concept van een legendarische huurmoordenaar met een absurdistisch sausje. En dat begint al in het begin. Je ziet in een reeks van fragmenten dat onze hoofdpersoon, Hutch, een heel saaie man is. Iedere dag hetzelfde ritme. Koffie, hardlopen, werken, eten, slapen. En weer opnieuw. Het is een grijze kantoormus. Tot er op een dat wordt ingebroken in hun huis en Hutch de inbrekers laat gaan. Met goede redenen, zo blijkt later, maar daar zegt hij niets over. Door zijn omgeving – dat wil zeggen zijn tienerzoon, schoonvader en schoonbroer, wordt hij gezien als een watje. Het leek alsof Hutch bevroor en dat wordt hem aangerekend.

Gekrenkt

Tot het moment dat zijn dochtertje claimt dat ze een armbandje kwijt is. Dat schiet onze Hutch in het verkeerde keelgat en hij gaat verhaal halen bij de inbrekers. Op de arm van één van hen stond namelijk een kenmerkende tattoo. Dan merk je al dat er iets is. De baas van de tattooshop doet eerst heel stoer, maar verschuilt zich achter een dikke stalen deur zodra hij een tattoo ziet op de binnenkant van Hutch’ pols. Wat is er aan de hand? Al snel kom je daar achter. Hutch is namelijk een behoorlijk gestoorde psycho! Gefrustreerd als hij is, ramt hij een paar vervelende opgeschoten mannen helemaal in elkaar als dat groepje een bus binnendringt en een meisje lastigvalt. Eén van hen blijkt de zoon te zijn van een Russische maffiagast… en dan heb je de poppen wel aan het dansen. Die Rus is namelijk helemaal zo gek als een deur. Zo krijgt Hutch precies waar hij al jaren naar heeft gesmacht. Actie! De strijd barst los, terwijl Hutch zich door een bende Russische gangsters baant en probeert de boel wat te sussen.

Bekijk hier de trailer van Nobody

Knipogen

Hoewel de film bijna als een parodie aandoet, is hij wel bikkelhard. Het cynische gezicht van Hutch spreekt boekdelen. De dialogen zijn niet overdreven en eigenlijk best schaars: Hutch lijkt het stoere equivalent van Al Bundy: een vleesgeworden doorsnee Amerikaan. Tot hij zijn remmen loslaat. De stunts zijn vloeiend, klappen worden ook naar Hutch toe uitgedeeld en een bijzondere bijrol voor Christopher Lloyd als Hutch’s vader, die ook met weemoed (en plezier) terugdenkt aan de oorlog en met liefde zijn shotguns uit de kast pakt om ook een paar Russen neer te knallen.

Ga direct naar Nobody op BOL.com.

Recensie over Nobody

Nobody is een heftige actiefilm. Sommige scènes zijn vrij expliciet, maar minder bruut dan bijvoorbeeld bij John Wick. De nachtmerrie voor iedere boevemans, dat is Hutch zeker. Niemand had kunnen denken hoe zo’n moordmachine in een buitenwijk van Amerika zou kunnen vertoeven en zichzelf in toom kon houden. Filmtechnisch gezien is het een heel goede film. Alles klopt bij elkaar, hoewel sommige achtergrondmuziekjes wat subtieler gekozen hadden mogen worden. Het plezier dat de inmiddels toch heel oud geworden Christopher Lloyd (je weet wel, Doc uit Back to the Future) is alleen al de moeite waard om de film te kijken!