Film recensie: A Ghost Story, Universal Pictures

Soms tref je een film waarbij de omschrijving op de achterkant van het doosje totaal niet rijmt met de inhoud van de film zelf. Zo extreem is het bij A Ghost Story nog net niet, maar het scheelt niet veel! De basis van het spel klopt wel. Het stelletje, dat naamloos blijft in de film, woont samen in een afgelegen huis in Amerika. Je leeft even met ze mee (waarbij lange stiltes en pauzes niet geschuwd worden – wat dat betreft komt het in de buurt van een arthouse-film) waarbij ze besluiten te verhuizen. Voor de verhuizing komt de man te overlijden. De vrouw is in rouw – wat blijkt doordat ze een enorme schaal brownies verorbert. En ja, ook dat krijg je hap voor hap te zien. De film wijkt af van de tekst van de cover op het moment dat de vrouw het huis verlaat. Dan krijg je niets meer mee van hun relatie en leef je gewoon mee met het spook.

Spookachtig

Wat je echter ook ziet, is dat de man terugkeert als geest. Een ouderwetse geest, met een groot laken over zich heen en twee zwarte ogen. Letterlijk. Zonder special effects. Dat was wel even wennen. Net als het feit dat deze geest er vaak gewoon maar bij staat, terwijl het leven gewoon door gaat. Niet echt een heel vrolijk vooruitzicht voor het hiernamaals, zoals je begrijpt. uiteindelijk verhuist de vrouw toch, maar niet voordat ze een briefje heeft verstopt met een geheim erop. Dat stopt ze in een kier van een kozijn, voor er een lik verf overheen gaat. De vrouw verhuist, de geest blijft achter.

Frustrerend

Als kijker leef je echt een beetje mee met de geest. Het moet wel frustrerend zijn om te zien dat de vrouw die je lief had verdriet heeft, zoent met een andere man, verhuist. Dat er ineens een ander gezin in je huis komt wonen… dat zorgt voor een opwelling in de geest, die er voor zorgt dat borden door de lucht vliegen en lampen kapot springen. Het huis komt dan ook al snel bekend te staan als een spookhuis, wat weer een heel ander soort volk naar het huis trekt… Uiteindelijk ontdekt het spook dat hij door de tijd kan reizen. Vooruit, achteruit, tot hij eindelijk rust heeft gevonden.

Conclusie over A Ghost Story

In deze arthousefilm kijk je mee in het leven van een geest. Niet echt een vrolijk plaatje wordt geschetst: de man in het laken staat er meestal bij en kijkt er naar. Veel vaart zit er dan ook niet in de film, maar soms weten de scènes door hun stilte en alledaagse handelingen wel precies te tonen wat er speelt. In de tweede helft worden grote sprongen gemaakt, die wel een beetje toelichting hadden mogen krijgen om een verkeerde interpretatie te voorkomen.

Door: CooleSuggesties
Score: A Ghost Story krijgt 6 van de 10 punten.