Boek recensie: Dochter van de diepzee

In het boek ‘Dochter van de diepzee’ maak je kennis met Ana Dakkar, een leerlinge op Harding-Pencroft. Harding-Pencroft, oftewel HP, is een school voor maritieme zaken zoals mensen opleiden tot Navy Seals en dergelijke. De school is verdeeld in vier verschillende afdelingen en vijf jaren.

De afdelingen

Je hebt Dolfijnen, waar Ana bij hoort. Die zijn gespecialiseerd in communicatie, exploratie, geheimschrift en contraspionage. Dan zijn er Haaien, waar Ana’s broer Dev bij hoort. De Haaien zijn het best in bevelvoering, vechtkunst, wapensystemen en logistiek. Nelinha, een vriendin van Ana, hoort bij de afdeling Cephalopoden. Zij houden zich bezig met constructie, toegepaste mechanica, innovatie en verdedigingssystemen. Tot slot heb je nog Orka’s, waar Ana’s vriendin Esther bij hoort. De Orka’s zijn dan weer gespecialiseerd in geneeskunst, psychologie, onderwijs, mariene biologie en gemeenschappelijk geheugen.

De aanval

Ana en haar vriendinnen zitten aan het einde van hun tweede jaar op HP. Ze zijn eerstejaars want je begint er in groep acht. Ze gaan op een uitje waarin getest wordt wat ze afgelopen jaar gedaan hebben. De test die ze moeten doorstaan vindt plaats in de oceaan en Ana hoopt dat ze deze succesvol doorstaat. Maar wanneer ze al een tijdje op pad zijn met de bus horen ze ineens knallen. Als ze naar de kant van het geluid kijken zien ze dat HP is aangevallen. Er is niets meer van over. De leraar die mee is gegaan, meneer Hewett, probeert de orde te bewaren. Uiteindelijk lukt het en besluit hij dat de beste leerling van de Haaien, Gemini Twain, Ana moet beschermen. Die twee liggen elkaar niet zo goed, dus dat kan voor problemen zorgen. Als ze bij de plek van bestemming aankomen weet niemand echt wat er moet gebeuren.