Boek recensie: De papaclausule, Jonas Hassen Khemiri

De Papaclausule beschrijft het jaarlijkse bezoekje van een vader aan zijn kinderen – die daar niet bepaald op zitten te wachten. Het is een terugkerend ritueel in een veranderende cirkel mensen, die allen een unieke relatie met elkaar hebben. Bijzonder (en eerlijk gezegd een tikje storend) is de manier waarop die personen worden omschreven. Ze hebben bijvoorbeeld geen namen, maar worden omschreven als “een vader die een zoon is”, “een vriendin die een moeder is”, “een zus die niet langer een moeder is” en “een grootvader die een vader is”. Die omschrijvingen worden willekeurig vervormd om dezelfde persoon te omschrijven. En hoewel storend is dat niemand een naam lijkt te hebben, geeft juist die omschrijving het verhaal een zekere diepgang. Iedereen vervult namelijk meer rollen in zijn leven en past zijn handelen daar op aan.

Familiebezoekje

Naast de kinderen en de vader in het boek De Papaclausule, krijgen ook de kleinkinderen een rol in het verhaal. Ze worden simpelweg genoemd bij de leeftijd. We hebben het dus over “de eenjarige” en “de vierjarige”. Deze twee kleinkinderen zorgen voor de nodige dynamiek en hectiek. De extreme handelingen van deze twee zorgen voor een komische, slapstick-achtige noot in het verhaal die bovendien een feest van herkenning kan zijn voor veel ouders. Maar ook de contacten tussen de vader en diens twee kinderen schommelen tussen een sarcastische soort humor en een flinke dosis melancholie. Zo krijg je een unieke kijk in het leven van de vader wiens kinderen hem niet bepaald met open armen ontvangen, wiens ex-vrouw niets van hem wil weten en een bestaan zonder vrienden.

Vader naar vader

Tijdens zijn korte verblijf in Zweden verwacht hij dat zijn kinderen hem dienen, vooral de oudste, zijn zoon. DIe zoon heeft zelf een lang ouderschapsverlof en kampt met een voortdurend gebrek aan slaap. Het wordt allemaal gecompliceerd door het feit dat opa / papa ooit zijn eigen kinderen heeft verlaten, hij is er nooit echt voor hen geweest – iets dat hij weigert toe te geven: “Ik heb nergens spijt van!”. Hij woont in het kantoor van zijn zoon, maar maakt nooit schoon, wat een kakkerlakinvasie veroorzaakt. Hij komt niet opdagen of is ernstig vertraagd wanneer hij zijn kinderen en kleinkinderen heeft aangeklaagd. Hij heeft meningen en kritiek op alles en iedereen. Tegelijkertijd is de man ontzettend charismatisch, waardoor mensen toch om hem heen blijven cirkelen. De vraag komt naar boven: hoe ver valt de appel van de boom? In hoeverre lijkt de zoon op diens vader?

Ga direct naar De papaclausule op BOL.com.

Boeken koop je bij je plaatselijke boekhandel.
Online bestellen kan onder andere op: