Boeken met columns en teksten om over na te denken

Dat is echt wat je iemand toewenst natuurlijk, zeker in deze donkere dagen van het jaar. Schrijver van het boek, Frank van Pamelen, schrijft al jarenlang gedichten, teksten en theaterprogramma’s. In Bravogeroep en enthousiast gefluit vind je een mooie verzameling van zijn teksten, die alle kanten van het leven raken. Een aantal daarvan zijn liedjes, heel veel zijn gedichten of grappige illustraties. Ze hebben een ding gemeen. Ze draaien allemaal over de diepe onderwerpen des levens, luchtig verpakt in scherpe woordgrappen en snedige verzen. Een flink aantal daarvan zijn ook echt ontworpen om op papier gelezen te worden, gezien de dubbele betekenis van de woorden (die je heel anders uitspreekt). Een aantal van zijn teksten heeft eerder het daglicht gezien in een bundel – mocht je meer van zijn bundels in huis hebben, kunnen die dus bekend voorkomen. Ben je nog niet zo bekend met het werk: Bravogeroep en enthousiast gefluit is een heerlijk boekje, waarbij je iedere bladzijde weer opnieuw verbaasd zult zijn van de mogelijkheden van de Nederlandse taal en de mogelijkheden om – met de nodige dichterlijke vrijheid – op het verkeerde been gezet te worden.

Veel mensen verwachten van een klaagrubriek in kranten of tijdschriften een vrouw achter een computer te zien zitten, die met alle openheid en vriendleijkheid de schrijver van repliek dient. In Mijn vrouw pikt zeepjes – en andere problemen bewijst oudgediende Joost Prinsen dat het ook heel anders kan. Hij verzorgt al jaren een klaagrubriek in het Algemeen Dagblad, waar hij juist met een snedig en droog antwoord reageert op de inzendingen. Want een ding is zeker: klagen kunnen we. Over de kleinste dingen! Het is juist Joost die de roeping heeft gevonden om die verhitte emoties te blussen en de problemen te relativeren. Hoe? Door ze te betrekken op zijn eigen leven en ervaringen. Hij vertelt erg vaak over ervaringen uit zijn eigen leven om te laten zien dat mensen niet alleen staan in dat probleem. Ook citaten uit boeken, liederen en gedichten passeren de revue om zijn punt te maken. Zijn welbelezen reacties en originele zienswijze op het leven weten de problemen ook goed tot een bedaren te brengen. Leuk leedvermaak met snedige, soms een tikje sarcastische reacties. Ik houd er van!

Man Man Man is een podcast, gemaakt door Domien Verschuuren, Bas Luissen en Chris Bergstrom. De podcast is een plezier om te beluisteren (zeker eens een keer doen) maar de mannen laten met dit boek zien dat ook schrijven hen bijzonder goed afgaat. Waar schrijven ze over? Nou… over hun leven, hun ervaringen. Over van alles en nog wat, van vriendinnen tot hun auto’s, over hun werkverleden tot tips hoe je het als student prima kunt rooien zonder bakken met geld te lenen. Praktische tips en ervaringen dus, maar ook gewoon leuke verhalen en anekdotes om te lezen. Het grootste deel van man, man man gaat natuurlijk over de drie mannen zelf, die afwisselend een hoofdstuk schrijven in de grote drie levensfasen van ieder mensenleven: kind, volwassene en oudere. De hoofdstukken zijn soms heel verhalend geschreven, soms juist als een scherpe column of als een rijtje tips. Lekker afwisselend, maar alles met een dikke knipoog en of ze gewoon naast je zitten. Erg leuk en vermakelijk, goed geschreven.

Een onderhoudend betoog over het leven van vroeger. Over weemoed, herinneringen, verlangen en ook wel over een emotioneel weerzien met zijn eigen verleden. Iedere dag schrijft Jacques Kloters een stukje op zijn Facebookpagina, dat hij bij langere stukjes steevast begint met ‘Ik moest vanmorgen denken’. Het boek heeft trouwens een iets andere insteek, het is geen kopieer-plakwerk van diens eerder geschreven berichten – en dat is prijzenswaardig. De hoofdstukindeling is misschien wel een tikje belerend, maar doet tegelijk ook wat melancholisch aan, met titels als ‘Wij gaan langs Amstels wegen’ en ‘mens, durf te leven’. Ieder hoofdstuk is een relaas over vervlogen tijden, van dromen en wensen die ooit zijn geweest, anekdotes en fragmenten uit liederen, gedichten en cabaretteksten. Dat maakt het een indrukwekkend en vooral onderhoudend boek om te lezen, hoewel er binnen de hoofdstukken zelf weinig structuur lijkt te zijn. De afwisselende toon en insteek maakt iedere anekdote weer anders, maar dankzij dezelfde schrijfstijl vormen de verhalen toch weer één geheel.

Lectrr is een Vlaams fenomeen: dagelijks maakt hij een cartoon voor De Standaard, een veelgelezen en geprezen dagblad. In zijn cartoons neemt hij uiteraard de actualiteit onder de loep. Die actualiteiten zijn – zoals je zult verwachten – voornamelijk gericht op Vlaanderen, met een regelmatige uitstap naar internationale actualiteiten zoals het COVID-19 virus of de bizarre en lachwekkende bokkensprongen die Trump regelmatig maakt. Ik blijf het knap vinden dat iemand in één enkele cartoon een hele situatie kan schetsen, waarbij hij gebruikmaakt van de voorkennis en voorgeschiedenis van de lezer in kwestie. De illustraties hebben een fijne stijl, zijn kleurrijk uitgewerkt en bevatten vaak rake karikaturen van internationale bekendheden. Voor de Nederlandse markt is de enige beperking de hoeveelheid Vlaamse grappen, gericht op de politiek, de televisie en vooral Netflix moet er regelmatig aan geloven.