Boek recensie: Niemand zeggen, MJ Arlidge

MJ Arlidge heeft met haar hoofdpersoon, inspecteur Helen Grace een schot in de roos geschoten. Niemand Zeggen is inmiddels het tiende boek met deze stoere en vastberaden inspecteur in de hoofdrol. En hoewel je de boeken afzonderlijk kunt lezen, zit er wel een subtiele rode draad door het verhaal, met verwijzingen naar eerdere delen. Begin dus bij het begin!

Gewelddadige periode

Niemand Zeggen begint heel actueel, door de covid-crisis aan te grijpen en om te vormen tot een dreigende spanning, die leidt tot een golf van gewelddadige, schijnbaar ongerelateerde moorden. De politie heeft dan ook moeite om de verbanden, motieven of moordenaars te vinden. De eerste helft van het boek tast je dan ook volledig in het duister, net als de rest van het politieteam. De aandacht vanuit de politiek en media drukt op de schouders van de politiemacht, die met de handen in het haar zit.

Persoonlijke touch

Naast aandacht voor het onderzoek en de moorden is er ook aandacht voor het persoonlijke leven van Helen. Haar beladen geschiedenis werpt namelijk een duistere schaduw over de hele zaak, die haar gezag binnen het team lijkt te ondermijnen. Bovendien moet ze het stellen zonder haar steun en toeverlaat, haar collega Charlie (die met zwangerschapsverlof is). Aangewakkerd door Joseph Hudson wordt het team langzaam uit elkaar gedreven. En dat terwijl ze elkaars kennis en ervaring zo hard nodig hebben!

Ga direct naar Niemand zeggen op BOL.com.

---