Boek recensie: De zwarte wolvin, Juan Gomez-Jurado

Als je ‘Rode Koningin’ hebt gelezen, dan heb je kennisgemaakt met de eigenzinnige rechercheur Antonia Scott. Ze is de hedendaagse Sherlock Holmes, met een bijna bovenmenselijke intelligentie en een zware last, aangezien haar man in het ziekenhuis in een coma ligt… door een fout die zij heeft gemaakt. Ze werkt ook in De Zwarte Wolvin samen met de forse inspecteur Jon Gutierrez, ze vormen uiteindelijk toch een ijzersterk team!

Moord in Malaga

In De Zwarte Wolvin begint het avontuur met een lijk, drijvend in de Manzanares in Madrid. Bijna tegelijkertijd wordt er een vrouw vermoord in een winkelcentrum in Malaga. Van het laatste slachtoffer is duidelijk dat ze banden had met de Russische maffia. Maar wat hebben die twee moorden met elkaar te maken – en is er wel een verband? Met korte zinnen, alinea’s die soms een enkele regel hebben en beschrijvingen van een enorme kracht in slechts een half dozijn woorden, krijg je de actie in een razend tempo vooruit.

Persoonlijk avontuur

Wat het avontuur in De Zwarte Wolvin zo boeiend en interessant maakt, is de manier waarop de personages worden vormgegeven. Juan Gómez-Jurado onderwerpt zijn personages aan elke denkbare uitdaging en neemt de lezer daarin mee. Juan Gomez-Juarado blijkt perfect in staat om in de hoofden van de hoofdrolspelers te duiken: hoe denken ze, wat is de reden voor hun acties, de oorsprong van hun emoties … Daardoor wil je alsmaar meer lezen over deze twee wonderlijke figuren. De dialogen steken goed in elkaar. Soms is er iets te kort op het Spaans vertaald, wat vreemde zinsconstructie oplevert, maar echt storend is dat niet.

Ga direct naar De Zwarte Wolvin op BOL.com.

Recensie over De Zwarte Wolvin

De Zwarte Wolvin sluipt voort als een gedegen moordmachine. Het verhaal is boeiend en intrigerend, maar mist soms een beetje de vaart van een fijne actiethriller. Hoewel de personages goed zijn uitgevoerd en realistisch overkomen, mist het de actie van een echte pageturner. Dat neemt niet weg dat je dit boek van voor tot achter wil uitlezen, om zowel de misdaden tot een goed einde te zien komen, alsook om de ontwikkelingen van de beide onderzoekers mee te maken. De tekst is kort en bondig geschreven en komt zo nu en dan wat staccato over, wat het leestempo niet altijd ten goede komt. Een krachtige manier van schrijven is het daarentegen wel.