Boek recensie: De wereld op je bord, Aleksandra Mizielinska

De wereld lijkt zo klein, dankzij social media en het internet, maar hij is natuurlijk nog net zo groot als een paar honderd jaar geleden. En al die mensen op zo’n grote wereldbol, die ontwikkelen zich allemaal op een andere manier. Ze gedragen zich anders, hebben andere kleding aan… en eten andere dingen. De wereld op je bord laat je kennismaken met de verschillende gewoontes op het gebied van eten en drinken uit landen van over de hele wereld.

Van land naar land

De wereld op je bord beschrijft eetgewoontes en eetweetjes van meer dan 25 landen. Het neemt je mee van Japan naar Rusland, van Noorwegen naar Hongarije en van Nigeria naar Peru en Argentinië, van Vietnam naar Mexico en alles daar tussenin. Ieder land krijgt vier grote pagina’s voor zichzelf. Daarin wordt verteld over bepaalde gebruiken en gewoontes, maar ook over tradities die wij hier kennen. Zo is de hele indeling van chefs en hulpchefs in de keuken een typisch Franse traditie, die overal ter wereld wordt gehanteerd. Maar hoe steekt die indeling in elkaar? En gebruiken ze in Ethiopië een soort brood om hun eten op te lepelen. Afhankelijk van de ligging van het land worden ook andere dingen gegeten. Noorwegen eet veel vis, in Indonesië gebruiken ze heel wat kruiden in hun gerechten.

Drukke bedoeling

De pagina’s zijn bont gekleurd en rijk geïllustreerd. In tekstblokken wordt de informatie met je gedeeld, waarbij ieder tekstblok weer een eigen foto heeft Bovenaan de pagina vind je een grote sfeertekening, die past bij het land dat is omschreven. Door het gebruikte lettertype, dat een handgeschreven lijkt te zijn, wordt het een beetje een bonte bedoeling. Niet alle kleurcombinaties werken ook even prettig om te lezen, eerlijk gezegd, maar dat ligt misschien aan mij als kleurenblinde. Het leuke is wel dat er op iedere spread van twee pagina’s een recept dat uit dat land komt. Veelal zoet en toegankelijk, zodat je op een leuke manier kunt kennismaken met andere culturen.