Boek recensie: De Samoerai van Sevilla, John. J. Healey

17 november 2017

Als twee vreemde werelden bij elkaar komen, dan ontstaat er vanzelf een surrealistische situatie. Zeker als het twee werelden zijn waar jij als lezer wel íets van af weet, maar waarschijnlijk niet alles. Dan ontdek je dingen, leer je dingen, terwijl het verhaal er omheen je van de ene verbazing in de andere zal doen struikelen. Dat gevoel had ik in ieder geval wel bij het lezen van De Samoerai van Sevilla.

Oude werelden

Het verhaal van De Samoerai van Sevilla speelt zich af in 1614. De wereld gaat op ontdekkingsreis, culturen komen met elkaar in aanraking. Soms goedschiks, meestal kwaadschiks. In dit geval probeert de westerse cultuur contact te leggen met de oosterse cultuur. Om wat preciezer te zijn: Spanje wil de banden met Japan aantrekken. En dus gaan er Spanjaarden richting Japan, en een delegatie Japanners naar Spanje. Zo kunnen ze elkaars culturen veel beter leren kennen dan wanneer ze even in een haven rondlopen en handjeklap doen bij het verkopen van hun spullen.

Combineren maar

Wat belangrijk is om te weten, is dat er in Japan al jarenlang Spanjaarden en westerlingen ronddwaalden om die ‘barbaren’ wat geloof en manieren bij te brengen. Zo komt het ook dat onze hoofdpersoon, Shiro, in contact kwam met westerlingen en zo flink wat meekreeg van de taal en de gebruiken. Als bastaardzoon van een rijke en invloedrijke samoerai zat hij echter in een lastig parket. Hij mocht niet profiteren van alle voordelen die een zoon van zo’n invloedrijk persoon zou moeten krijgen, maar hij werd ook niet zo maar aan de kant geschoven. Hij kreeg de beste opleidingen die hij maar kon wensen, werd opgeleid tot samoerai en had niets te wensen, maar veel mensen zagen hem toch liever gaan dan komen. Toen er een delegatie vanuit Japan naar Spanje moest, was hij één van de Japanners die aan boord werd gezet.

Spaans benauwd

In Spanje ging het er heel anders aan toe dan in het rechtvaardige Japan. Daar zorgden de aristocraten voor het reilen en zeilen van het land, beloofden trouw aan hun partners en gingen vreemd zodra ze zich omdraaiden. De ene relatie was verwikkeld in de andere – niemand lijkt eerlijk tegen elkaar te zijn en probeert dingen voor hun eigen gewin voor elkaar te krijgen. En in dat wereldje komt onze Shiro terecht: waar hij verbluft staat van de schoonheid van het land, van de rare manieren die hij te zien krijgt en van de barbaarse onrechtvaardigheid die hij ervaart. Zijn koele en berekenende blik wordt op de proef gesteld als hij verliefd wordt op een Spaanse dame, die getrouwd is met een man die haar te pas en te onpas bedriegt. Wat moet Shiro doen?

Conclusie over De Samoerai van Sevilla

Samoerai en de aristocratische Spanjaarden – hoe verschillend wil je twee volkeren hebben? Voeg ze bij elkaar en je krijgt automatisch heel bizarre situaties voorgeschoteld. Het lijkt bijna een klucht, zoals de relaties met elkaar in verband staan. De benamingen van de hoofdstukken dragen daar overigens goed aan bij – zij vertellen ietwat cryptisch wat er gaat gebeuren. Niet bijster origineel wellicht, maar wel grappig om te zien. De samoerai-gebruiken komen overigens veel te weinig aan bod naar mijn smaak – het draait vooral om de GTST-achtige inteelt van de Spanjaarden dat de boventoon van dit boek hangt, vertelt vanuit een heel algemene helikopterview. Door: CooleSuggesties Score: De Samoerai van Sevilla krijgt 7 van de 10 punten.