Stripboeken zijn een uniek genre, met ontzettend veel subcategorieën. Zo zijn er duidelijke comics voor kindere, maar ook spannende verhalen die voor een wat ouder publiek gelden. Natuurlijk zijn er ook expliciete verhalen voor volwassenen, waarin veel geweld, bloed en seks voorkomt. Maar er is ook een subtieler genre voor volwassenen, die juist door het onderwerp of vanwege het wat subtielere verhaal niet voor jeugdige lezers geschikt zijn. Daarvan heb ik er twee voor me liggen: Een seconde later en Licht.
Ga direct naar Een seconde later op BOL.com.
Recensie over Een seconde later
Laat ik je misschien vast uit de droom helpen: Een seconde later lijkt het eerste deel van een serie, maar dat is het niet. Het eindigt met een open einde dat zijn weerga niet kent. Het verhaal van dit stripverhaal? Mensen verdwijnen. Zomaar, alsof het niets is. Zo verdwijnt de vriendin van Philippe Ballester plots, terwijl hij rondrijdt. Zo zit ze nog naast hem, zo is ze weg. Maar goed: leg dat maar eens uit! Na een fiks ongeluk met een vrachtwagen wordt hij wakker in het ziekenhuis en met de politie naast zijn bed. Niemand gelooft hem, behalve Blandine, de tweelingzus van de verdwenen Aline. Zij gelooft niet dat haar zus vermoord is en gaat op onderzoek uit. Zo ontdekt ze dat over de hele wereld plots mensen verdwijnen.
Een seconde later heeft veel mee. De tekenstijl is gelikt in een retro tintje. Het bevat mooie vrouwen, spanning en mysterie. Je wordt letterlijk het verhaal ingezogen, waardoor je niets anders kunt dan doorlezen. Maar dan komt het. Het einde. Zo plots, dat je alleen maar met vragen achterblijft. Geen reden, geen oorzaak, niets van wat er met al die verdwenen mensen is gebeurd…
Score: 6
Ga direct naar licht op BOL.com.
Recensie over Licht
Licht is het vervolg op Zon, waar Wilbert van der Steen in 2017 de Willy Vandersteenprijs mee won. Ik ken het eerste deel niet en duik duseen tikje onbezonnen in het verhaal dat draait om de jongen Lucien, die van huis is weggelopen. Zo komt hij bij een rondtrekkend circus aan. Daar wordt hij met open armen ontvangen, behalve door de excentrieke zoon van de familie, Ritus. Maar Ritus wil zowieso liever weg van het circus, samen met zijn liefje dat hij kent uit het bordeel. Wanneer Ritus ontdekt dat Lucien gezocht wordt, chanteert hij de jongen.
Licht kent een unieke tekenstijl, waar je van moet houden. Het is niet bepaald charmant of flatteus, eerder grimmig en grotesk, bijna karikaturaal. Door die expressieve vrijheid heeft hij echter niet veel tekst nodig om het verhaal te ondersteunen en dat doet het verhaal goed. Het heeft een fijn tempo en er gebeuren veel vreemde zaken, waardoor je wil weten hoe de verhaallijnen weer bij elkaar komen. Het einde is wat voorspelbaar en bijzonder zoetsappig, wat een beetje schril in contrast staat met de grimmige manier waarmee de rest van het boek is neergezet.
Score: 7
