Boek recensie: Als ik god was, Youp van ‘t Hek

Als er een cabaretier is die een plekje verdient in de top-10 van de beste Nederlandse cabaretiers, dan is het in mijn ogen Youp van ‘t Hek wel. Al was het alleen maar vanwege de stempel die hij op onze theaters heeft gedrukt, de invloed die hij heeft uitgeoefend op de jonge garde cabaretiers. Naast zijn voorstellingen is hij echter ook actief als columnist. In het boek Als ik god was zijn 120 van zijn columns verzameld, die tussen 2016 en 2020 in het NRC handelsblad zijn gepubliceerd.

Kritisch tijdsbeeld

Het bijzondere van deze verzameling columns is wel de gemeenschappelijke noemer die de verschillende verhalen hebben. Youp heeft inmiddels zijn stijl ontwikkeld, zijn flow opgezet. Daarin verwerkt hij steevast de actualiteiten, zijn eigen ervaringen en koppelt daar meer dan eens een multiculturele vriend aan. Ons vluchtelingenbeleid, oorlogsellende en immigranten komen meer dan eens aan bod, in een hoop om het voor onze ogen wat normaler te maken (bizar dat het eigenlijk noodzakelijk is, vinden jullie niet?). In zijn columns omvat hij bovendien een aantal actualiteiten, waardoor zijn columns een uniek tijdsbeeld vertegenwoordigen. Met de nodige kritische noten, welteverstaan. Youp is niet alleen een kritisch observant, maar ook een tikje mopperkont.

Horen schrijven

Het grappige van het lezen van de columns van een ervaren cabaretier als Youp van ‘t Hek is dat je niet alleen leest wat hij schrijft, je hoort hem ook gewoon. Zijn kenmerkende stemgeluid prijkt door de regels door, brengt het verhaal als een mini-voorstelling in je huiskamer. En zo blader je langzaam door vier jaren columns, lees je de landelijke gebeurtenissen en ervaringen… en kun je bij jezelf te rade gaan wanneer dat ook al weer was. Jammer genoeg zijn de columns namelijk ontdaan van een datum – in mijn ogen wel een gemis.

Ga direct naar Als ik god was op BOL.com.

Recensie over Als ik god was

De columns van Youp zijn nog altijd scherp en snedig, hoewel er in de loop der jaren het wat algemene randje af is gegaan en vervangen door een kritisch observerende stekelrand. Het sarcasme is gegroeid tot cynisme. Daar moet je van houden. Hoewel een mooie dosis cynisme goed kan vallen, vond ik het toch wel wat veel van het goede om alles achter elkaar te lezen. Gelukkig zul je daar als niet-recensent minder last van hebben, jij kunt het lekker op je gemak doorlezen. Iedere dag eentje. Of twee. Of drie.