Recensie: Into the forest, Just Entertainment

Je hebt horrorfilms in alle soorten en maten. Hoewel die gruwelijke bottenbrekende en bloedspuwende horrorfilms me lang een gevoel van misselijkheid laten behouden, zijn de subtielere films vaak de meest beangstigende. En ja, dan is het natuurlijk de vraag is Into the forest onder het genre horrorfilm hoort of misschien een subtielere thriller is, maar creepy is hij in ieder geval.

Bosverhalen

In de film leef je mee met een gezin van vader, moeder en twee dochters: Nell en Eva. Ze gaan op retraite in hun hutje in het bos. Ver weg van de bewoonde wereld. Daar vinden ze de rust om hun gedachten op een rijtje te zetten, even na te denken, zonder afleiding te leren en te oefenen. Dat lijkt allemaal goed te gaan, tot het moment dat de stroom uitvalt. Alles. Best vreemd, maar hey – ze wonen in een hutje in het bos, dan heb je natuurlijk niet alle gemakken die je kunt verwachten. Tot dochterlief via een radio ontdekt dat bijna alle steden in hun regio zonder stroom zitten, en niemand weet hoe dat kan. Als die ramp een paar dagen aanhoudt wordt het toch een tikje vreemd.

Einde van de wereld

Into the forest is een post-apocalyptische wereld in wording, waarbij er slechts één onderdeeltje van onze samenleving wordt gestopt: de elektriciteit. Hoewel we daar al duizenden jaren zonder hebben geleefd, blijkt het in de film toch een onmisbaar onderdeel geworden. Veel mensen kunnen die onzekerheid niet aan en draaien – op zijn zachtst gezegd – helemaal door. In die wereld moeten Eva en Nell het in hun eentje rooien, wanneer hun ouders niet meer terugkomen van hun reisje naar de dichtstbijzijnde stad. De spanning die het tweetal meemaakt is echt ongekend. De twee meiden zetten heel geloofwaardige zussen neer, en de jaloezie, hebberigheid, afgunst en angst zijn vaak bijna tastbaar. Ook jij als kijker leeft hier volop in mee: hoe komen de meiden telkens weer aan eten, wat was dat geluid, wie kunnen ze vertrouwen?